Ο Ιταλός που αναγέννησε την ιστορική μάρκα τη δεκαετία του ’90 αφηγείται τη δική του εκδοχή μίας υπόθεσης που παραμένει αμφιλεγόμενη. Και μας εξηγεί ότι η χρεωκοπία της δικής του Bugatti οφείλεται σε έναν άνθρωπο που παραμένει στην αφάνεια
Ο 86χρονος σήμερα Αρτιόλι κρύβει αρκετά μυστικά μέσα του και θέλει να δώσει τη δική του εκδοχή της πολύκροτης ιστορίας του. Έτσι, σε μία περίοδο που η Bugatti ετοιμάζεται να παρουσιάσει την Centodieci και πρόσφατα αναγνώρισε τη συμβολή του Αρτιόλι στην αναβίωση της μάρκας τη δεκαετία του ’90, ο ίδιος προχώρησε στην έκδοση του βιβλίου του στην Ιταλία με τον τίτλο «Το θρίλερ των Bugatti & Lotus, η κατασκευή ενός ονείρου», σε ελεύθερη μετάφραση.
Πρόκειται για μία αυτοβιογραφία του Ιταλού επιχειρηματία γεμάτη ανέκδοτες λεπτομέρειες που δεν κρατά ισορροπίες. Στη συνέντευξη που μας έδωσε με την ευκαιρία ο ίδιος δεν μασά τα λόγια του, κάτι που προκάλεσε το δριμύ κατηγορώ εκ μέρους του δικηγόρου του. Μία αλληλουχία λέξεων και χειρονομιών που πηγάζει από την απογοήτευση ενός ανθρώπου που είδε το όραμά του να κατακρημνίζεται. Και όλο αυτό για χάρη ενός μυστηριώδους ανθρώπου. Όμως παρότι ο Αρτιόλι είναι πραγματικός χείμαρρος, δεν αποκαλύπτει τον υπεύθυνο της χρεωκοπίας του. Ένα ισχυρό πρόσωπο που στέρησε τη δυνατότητα στον Αρτιόλι να βρει τον κατάλληλο συνέταιρο τότε αλλά παραμένει στην αφάνεια.
Λοιπόν κ. Αρτιόλι, δεν θέλετε να μας πείτε ποιος ήταν ο άνθρωπος που θέλησε να καταστρέψει τη δική σας Bugatti;
Όχι, επειδή αν αποκαλύψουμε το δολοφόνο το θρίλερ τελειώνει. Βέβαια, θα μου άρεσε η ιδέα, ο συγκεκριμένος κύριος, ο οποίος διέθετε μία πανίσχυρη οργάνωση, να έβρισκε σήμερα το κουράγιο και να έβγαινε στην επιφάνεια.
Πώς σας ήρθε η ιδέα να αναβιώσετε τη μάρκα Bugatti;
Ήταν το 1952 και μόλις είχα ανοίξει το πρώτο μου συνεργείο. Όταν άκουσα τότε ότι η Bugatti είχε κλείσει, αποφάσισα ότι πριν το σκεφτεί κάποιος άλλος, θα την αναβίωνα εγώ. Δεν ήταν εύκολη η πορεία. Χρειάστηκα σαράντα χρόνια για να το καταφέρω.
Και όλα αυτά τα χρόνια θέσατε τις βάσεις για ένα τιτάνιο έργο…
Φτιάξαμε εξαιρετικά αυτοκίνητα, τέλεια ακόμη και σήμερα, τα οποία μετά από τριάντα σχεδόν χρόνια δεν χρειάζονται παρά αλλαγή λαδιών και φίλτρων. Πάντα στόχευα στην ποιότητα. Όμως κανένας κατασκευαστής υπεραυτοκινήτων δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τη στήριξη ενός ομίλου. Δεν προλαβαίνεις να καλύψεις το κόστος του πρώτου μοντέλου και ο πελάτης σου ζητά το επόμενο. Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα μπορούσα να τα κάνω όλα μόνος μου.
Και ήταν εκείνος ο μυστηριώδης άνθρωπος που σας εμπόδισε να βρείτε ένα βιομηχανικό συνέταιρο;
Είχαμε οργανώσει μία εντυπωσιακή παρουσίαση της EB110 για τις 14 Σεπτεμβρίου 1991 στο Παρίσι, όπου προσκαλέσαμε όλους τους μεγάλους διευθυντές των κατασκευαστών. Λίγες μέρες πριν, αυτός ο κύριος κυκλοφόρησε τη φήμη ότι μας χρηματοδοτούσε η μαφία. Και να σκεφτείτε ότι είχαμε εξαγοράσει τη μάρκα απευθείας από το γαλλικό κράτος. Μπορείτε να φανταστείτε πόση δουλειά έπεσε πριν μας τη δώσουν.
Και ήταν πάντα ο ίδιος αόρατος εχθρός που έπαιξε ρόλο στη χρεωκοπία του 1995;
Έλεγαν ότι είχα τεράστια χρέη, όμως δεν ήταν αλήθεια αυτό. Η εκδίκησή μου ήταν που δε του επέτρεψα να θάψει την Bugatti ούτε και να την κάνει δική του. Διαπραγματεύτηκα με τον ίδιο τον Φέρντιναντ Πιχ την πώλησή της στη Volkswagen. Βάλαμε ένα στοίχημα: αν μέσα σε πέντε χρόνια δεν κατάφερναν να κατασκευάσουν μία νέα Bugatti, θα μου την έδινε πίσω στην τιμή του ενός ευρώ.
Το Βόλφσμπουργκ τώρα στοχεύει πολύ στα ηλεκτρικά…
Η κλιματική αλλαγή είναι ένα πραγματικό πρόβλημα, όμως οι κυβερνήσεις αμέλησαν να εμπλέξουν και τους προμηθευτές καυσίμων. Γνώμη μου είναι ότι δεν αποτελεί λύση το να πεταχτεί ο κινητήρας εσωτερικής καύσης στα σκουπίδια σα να πρόκειται για παλιοσίδερα. Τα ηλεκτρικά μπορούν να είναι μόνο ένα μέρος της λύσης. Αντίθετα, πιστεύω ιδιαίτερα στο υγρό μεθάνιο. Εργάζομαι αυτόν τον καιρό σε πατέντες ώστε να διατηρείται για μήνες σε υγρή κατάσταση και να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αυτοκίνητα. Και για άλλη μια φορά θα ήθελα να συνεργαστώ με ένα μεγάλο όμιλο πάνω σ’ αυτό.
Γεννημένος το 1932, ο Ρομάνο Αρτιόλι είχε από μικρός το όνειρο να αναβιώσει την Bugatti. Γεννήθηκε στη Μάντοβα αλλά στην πόλη Μπολτσάνο έφτιαξε την αυτοκρατορία του. Τη δεκαετία του ΄80 ήταν αντιπρόσωπος της Ferrari στη Γερμανία και μέσω της Autoexpò ήταν ο πρώτος εισαγωγέας αυτοκινήτων Suzuki στην Ιταλία. Το 1987 αγόρασε τη μάρκα με έδρα το Μολσάιμ από το γαλλικό κράτος και το ’91 παρουσίασε την EB110 στο σαλόνι του Παρισιού. Το 1993 αγόρασε τη Lotus από την GM για να την πουλήσει στη Μαλαισιανή Proton το 1996 ώστε να διαχειριστεί τη χρεωκοπία της Bugatti που είχε προηγηθεί το 1995. Σήμερα ζει στη Λυών όπου ασχολείται με οικολογικά καύσιμα.
