Ο επικεφαλής της ομάδας της Red Bull, Christian Horner, μιλά στο γερμανικό Auto Motor und Sport για τα προβλήματα με το νέο μονοθέσιο, για την αλλαγή των οδηγών στο μέσο της σαιζόν, για την πίεση, που θέλει την ομάδα του διεκδικήτρια του τίτλου το 2020, αλλά και για τη συγκράτηση των Honda και Max Verstappen.
Ταλαιπωρήθηκε η Red Bull αυτήν τη χρονιά περισσότερο από τις άλλες ομάδες με το νέο κανονισμό για τη νέα μπροστινή πτέρυγα;
Νομίζω, πως ναι. Το concept της αεροδυναμικής μας βασίζεται κατά πολύ στην μπροστινή πτέρυγα. Άλλωστε, αυτό ισχύει και για τα μονοθέσια των υπόλοιπων ομάδων. Έτσι, λοιπόν, το αγωνιστικό μας έγινε πολύ ευαίσθητο στην πίστα. Και χρειάστηκε να περάσει αρκετός καιρός έως ότου το κατανοήσουμε και διορθώσουμε το πρόβλημα.
Ποιες ήταν οι συνέπειες;
Ήταν δύσκολο να ρυθμίσουμε εκ νέου το αυτοκίνητο, αλλά και να το οδηγήσουμε. Ιδιαίτερα στην περίπτωση ισχυρών ανέμων, όπως στο Μπαχρέιν. Παρόλ’ αυτά σημειώσαμε καλά αποτελέσματα στο ξεκίνημα της σαιζόν. Στη Μελβούρνη κατακτήσαμε τη δεύτερη θέση στην εκκίνηση και στο τέλος καταλάβαμε και μία θέση στο podium. Παρά λίγο, μάλιστα, να πάρουμε την πρώτη θέση στο Μόντε Κάρλο, ήμασταν ταχύτεροι του Hamilton, αλλά είχαμε μόνο ατυχίες στα pit stop.
Πότε καταφέρατε να απαλλαγείτε τελείως από αυτό το πρόβλημα;
Στο grand prix της Αυστρίας.
Ήταν μία πολιτική απόφαση η αλλαγή της μπροστινής πτέρυγας;
Η Ferrari και η Mercedes ήθελαν οπωσδήποτε να έχουν αυτήν την πτέρυγα. Ωστόσο, νομίζω, πως εντωμεταξύ κατάλαβαν ότι αυτή η άσκηση στοίχισε μόνο χρήματα και δεν έκανε καλύτερους τους αγώνες. Κατά τη γνώμη μου, αυτές οι ενέργειες ήταν ανώφελες.
Πόσο δύσκολο ήταν να ρυθμίσετε το μονοθέσιο με τα νέα ελαστικά;
Αυτό ήταν για εμάς μία διπλή ατυχία. Η μικρή τριβή των ελαστικών με τα πιο στιβαρά πλαϊνά μέρη δεν ήταν πια το μεγάλο θέμα και, έτσι, ήταν το μονοθέσιό μας πάντα καλό. Ωστόσο, το ίδιο ίσχυε για όλες τις ομάδες. Έπρεπε, λοιπόν, να συνηθίσουμε τα νέα δεδομένα και να… ζήσουμε με αυτά.
Με το grand prix της Αυστρίας ξεκίνησε μία χρυσή σειρά αγώνων με δύο νίκες και μία δεύτερη θέση. Γιατί, όμως, έπειτα από την καλοκαιρινή διακοπή η Red Bull υποχώρησε εκ νέου;
Συνέβησαν πολλά και διάφορα πράγματα. Ο Max είχε σε κάποιους αγώνες ατυχίες. Στο Spa και τη Monza μπλέχτηκε από τους πρώτους γύρους σε συγκρούσεις. Στη Monza είχαμε τις ίδιες ταχύτητες με τη Ferrari. Στη Σιγκαπούρη συγκρούστηκαν τα αυτοκίνητά μας μεταξύ τους. Τότε, λοιπόν, καταπιαστήκαμε με τις ρυθμίσεις των αυτοκινήτων μας. Στη Ρωσία δεν είχαμε μεγάλες προσδοκίες. Άλλωστε, δεν ήταν απλώς η πίστα μας. Στην Ιαπωνία ο Max έπεσε ξανά θύμα μιας σύγκρουσης. Ο Alexander Albon κατάφερε, όμως, να αναδειχτεί τέταρτος. Σίγουρα θα τα είχε καταφέρει και ο Max. Στο Μεξικό είχαμε το ταχύτερο μονοθέσιο, αλλά τότε πήγε στραβά ό,τι θα μπορούσε να πάει έτσι. Μόνο και μόνο το γεγονός πως ο Alex στους πρώτους 7 αγώνες μετά από την καλοκαιρινή διακοπή συγκέντρωσε περισσότερους βαθμούς από τον Max δείχνει ότι από την άλλη πλευρά του γκαράζ δεν πήγαν όλα έτσι όπως είχαν σχεδιαστεί.
Η Ferrari, όμως, έγινε πιο ισχυρή.
Σαφέστατα. Στην Ουγγαρία θα είχαμε προσπεράσει τη Ferrari κατά ένα γύρο, αν δεν κάναμε το δεύτερο pit stop. Και μόνο τέσσερις εβδομάδες αργότερα ξεκίνησαν αυτή μια σειρά αγώνων, στους οποίους βρέθηκαν σε κάθε grand prix στην pole position. Έτσι, εμείς βρεθήκαμε, φυσικά, άμεσα σε μειονεκτική θέση.
Ένας λόγος γι’ αυτό είναι το πλεονέκτημα του κινητήρα της Ferrari. Πώς το εξηγείτε αυτό;
Αυτό είναι πραγματικά δυσνόητο. Οι άλλοι τρεις κινητήρες στην ουσία υποχώρησαν. Μόνο αυτός της Ferrari ξεχώρισε. Και το προβάδισμά του ήταν ισχυρό. Δεν μπορείς να ξεπεράσεις αυτήν την κατάσταση μέσα σε ένα χειμώνα. Πάντως, εδώ και δύο αγώνες το προβάδισμα της Ferrari στις ευθείες συρρικνώθηκε. Γιατί να μη συμβαίνει κάτι τέτοιο από εδώ και πέρα συνεχώς; Ο καθένας μπορεί να έχει επ’ αυτού τη δική του γνώμη.
Ήταν αναγκαία η αλλαγή των πιλότων κατά τη διάρκεια της σαιζόν; Δε θα έπρεπε να δοθεί στον Gasly επιπλέον χρόνος;
Έχουμε την πολυτέλεια να έχουμε πρόσβαση σε μία μεγάλη δεξαμενή οδηγών. Ο Alex γινόταν όλο και πιο δυνατός ήδη μέσα στο πρώτο μισό της σαιζόν, σε κάθε αγώνα. Ήταν, όμως, η πρώτη χρονιά του στη Formula 1. Αντίθετα, ο Pierre (σ.σ.: Gasly) έχανε όλο και περισσότερο την αυτοπεποίθησή του. Οι οδηγοί της ομάδας του τού «έριξαν» γύρο δύο φορές και οι αποστάσεις έγιναν όλο και μεγαλύτερες. Έπρεπε να βλέπατε μόνο τη γλώσσα του σώματός του. Έπρεπε, λοιπόν, να επέμβουμε και να του δώσουμε πίσω την αυτοπεποίθησή του. Στο τέλος το όφελός μας ήταν διπλό. Μπορέσαμε να δοκιμάσουμε τον Alex και να επαναφέρουμε τον Pierre στην Toro Rosso.
Θα εμπιστευθείτε στον Gasly την επιστροφή του στην πρώτη ομάδα;
Φυσικά. Αν δεν ίσχυε κάτι τέτοιο, θα τον είχαμε ήδη θέσει εκτός ομάδας. Παρόλ’ αυτά, υπέγραψε για το 2020 ένα νέο συμβόλαιο και έχει ξανά την ευκαιρία να είναι διαθέσιμος για τη Red Bull.
Ο Albon ήταν πριν από το ξεκίνημα της σαιζόν… tabula rasa. Ποια είναι η γνώμη σας για την εξέλιξή του;
Είναι πανέξυπνος, δουλεύει πολύ σκληρά, καταγράφει κάθε λεπτομέρεια και η ταχύτητά του είναι, επίσης, καλή. Έως τώρα ήταν καλύτερος σε κάθε αγώνα. Στη Βραζιλία ήρθε η επιβράβευσή του. Θα βρισκόταν σίγουρα στο βάθρο των νικητών, αν ο Hamilton δε συγκρουόταν μαζί του.
Τώρα φαίνεται πως ο Verstappen, στο ρόλο του ως ανταγωνιστής του Hamilton, απέκτησε ακόμα έναν αντίπαλο, τον Charles Leclerc. Τι πιστεύετε εσείς για τον τελευταίο;
Πρόκειται, επίσης, για ένα απίστευτο ταλέντο. Η Formula 1 μπορεί να είναι μόνο ευτυχισμένη, που βρίσκονται στις τάξεις δύο τόσο υψηλού επιπέδου οδηγοί αυτής της γενιάς. Θα μας χαρίσουν στο μέλλον μεγάλες μάχες. Όχι, πως ο Lewis δε θα συνεχίσει να είναι μαζί τους. Οι δύο διεκδικητές δείχνουν τώρα ότι υπάρχει πολύ και πλούσιο μέλλον. Ο Lewis έχει κίνητρο, να διδάξει τους νέους. Επίσης, μην ξεγράφετε τον Sebastian Vettel. Θα επανέλθει σύντομα, καθώς είναι κι αυτός σχετικά νέος ακόμη.
Πόσο τολμηρό ήταν για μία ομάδα-νικητή, όπως η Red Bull, να συμμαχήσει με ένα άγνωστο μέγεθος, όπως η Honda;
Ήταν, σαφώς, μία τολμηρή απόφαση, αλλά αποδείχθηκε σωστή κιόλας. Έχουμε συγκεντρώσει περισσότερους βαθμούς σε σχέση με τις δύο τελευταίες χρονιές, αν και το δεύτερο μονοθέσιό μας σε σχέση με παλιότερα ήταν λιγότερο ανταγωνιστικό. Κερδίσαμε αγώνες, πήραμε pole positions και σημειώσαμε μερικούς ταχύτερους γύρους πίστας. Ήταν σαφές, πως το 2019 θα εξελισσόταν σε μία μεταβατική χρονιά. Έπειτα από 12 χρόνια με τον ίδιο συνεργάτη στον τομέα των κινητήρων έπρεπε να τολμήσουμε την αλλαγή με ένα νεότερο. Κάνοντας την αναδρομή μου, μπορώ μόνο να πω, πως βρισκόμαστε σε έναν πολύ καλό δρόμο. Η ισχύς βελτιώνεται, η αξιοπιστία είναι άριστη και η επικοινωνία λειτουργεί. Αισθάνομαι, πως χτίζεται κάτι καλό, ώστε να καταφέρουμε να έχουμε τη ζητούμενη πρόοδο το 2020.
Είναι ικανή η Red Bull το 2020 να διεκδικήσει τον τίτλο;
Κινούμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτός είναι ο στόχος μας, αλλά και ο στόχος της Honda και του Max. Βρισκόμαστε όλοι στο ίδιο… πλήρωμα.
