Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στον κινηματογράφο, τα sequel επιτυχημένων μοντέλων αυτοκινήτων, συγκεντρώνουν αρκετές πιθανότητες να είναι το ίδιο καλά ή ακόμη καλύτερα από αυτά που αντικαθιστούν.
Το προηγούμενο Fiesta ST υπήρξε ένα από τα καλύτερα hot hatch της μικρής κατηγορίας, έχοντας αφήσει οριστικά πίσω του την εποχή των πολλών κυβικών από ατμοσφαιρικά σύνολα και επενδύοντας σε αυτό που η Ford έχει αποδείξει πως ξέρει να κάνει αρκετά καλά. Να κατασκευάζει αυτοκίνητα που αλληλεπιδρούν με τον οδηγό τους, όσο λίγα στην αγορά.
Πατώντας πάνω σε μια ιδιαίτερα επιτυχημένη συνταγή, θα περίμενε κανείς από τη Ford να παίξει αρκετά safe στη νέα γενιά του κορυφαίου Fiesta. Πώς μεταφράζεται κάτι τέτοιο; Μικρές αλλαγές στην εμφάνιση, ένα update στην εικόνα του εσωτερικού και πιθανότατα ελαφρώς αυξημένη απόδοση. Αν και η υπόθεση επαληθεύεται λίγο έως πολύ στις δύο πρώτες παραμέτρους, τα μεγάλα νέα έρχονται από τον κινητήρα.
Σε μία κίνηση που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και υψηλού ρίσκου, η Ford συνεχίζει σε λογική καθολικού downsizing, κόβοντας επιπλέον 100 κ.εκ. και έναν κύλινδρο από το νέο ST. Αποτέλεσμα; ένας εντελώς νέος 3κύλινδρος κινητήρας EcoBoost 1.5 λίτρων με απόδοση που εξακολουθεί να βρίσκεται στους 200 ίππους.
Μια επιλογή που εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται «όλα τα λεφτά». Αποδίδει εξαιρετικά σε όλο το φάσμα των στροφών, ακούγεται όπως πρέπει για ένα μοντέλο που επενδύει στον διασκεδαστικό χαρακτήρα, είναι οικονομικότερος από τον προκάτοχό του, έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα στο ταξίδι να απενεργοποιεί τον έναν κύλινδρο. Κάτι που δεν κάνει ούτε ο πολυβραβευμένος 1.000ρης EcoBoost.
Η Ford αναφέρει βελτιωμένη οικονομία καυσίμου κατά 20%, αλλά πολλοί θα σκεφτούν πως αυτά είναι θεωρητικά. Πρακτικά λοιπόν, το Fiesta ST σε μεικτές συνθήκες διαδρομής και οδήγησης, κινείται στα επίπεδα των 8,3-8,5 λ/100 χλμ. Πρόκειται για νούμερο που στις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε, το έβλεπες σε ένα Fiesta με κινητήρα 1,2 λίτρων απόδοσης 75 ίππων.
Πριν φτάσεις βέβαια στο σημείο να κρίνεις την κατανάλωση, έχεις περάσει από το στάδιο του να κρίνεις την αισθητική του ST. Το μπροστινό του τμήμα, είναι από τα πιο όμορφα στην κατηγορία, την ώρα που το πίσω μέρος, δείχνει κάπως άτολμο σχεδιαστικά. Στο εσωτερικό, η εικόνα συνιστά σαφή αναβάθμιση από εκείνη του προηγούμενου μοντέλου, όμως μην περιμένεις ψηφιακούς πίνακες οργάνων, ηλεκτρονικά χειρόφρενα και αυτόματα κιβώτια. Το Fiesta ST καθιστά σαφές πως αποτελεί φόρο τιμής σε μια κατηγορία αυτοκινήτων που όσο περνούν τα χρόνια, περιλαμβάνει όλο και λιγότερους εκπροσώπους. Και ως τέτοιο, υπάρχουν τομείς που παραμένει παραδοσιακό.
Κάποια στοιχεία που συναντάμε σε κάθε σύγχρονο αυτοκίνητο, όπως π.χ. η οθόνη του συστήματος infotainment δεν θα μπορούσαν να λείπουν. Και δεν λείπουν. Αν και προσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα το σχεδιαστικό statement μιας οθόνης που παραπέμπει σε tablet τοποθετημένο σαν ξένο σώμα στο επάνω μέρος του ταμπλό, η συγκεκριμένη λύση φαίνεται πως αποτελεί την επιλογή αρκετών κατασκευαστών.
Σε άλλα νέα, ο οδηγός του Fiesta ST βρίσκεται καθισμένος σε bucket της Recaro που φυσικά προσφέρει άριστη πλευρική στήριξη, ενώ παράλληλα δεν σου αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για το γεγονός ότι ο μεταβολισμός σου έχει αλλάξει από τα φοιτητικά σου χρόνια.
Το flat bottom τιμόνι είναι ένα ακόμη στοιχείο που τείνει να γίνει αναπόσπαστο σε κάθε σπορ μοντέλο, όμως στην περίπτωση του Fiesta ST, είναι απλώς μια σχεδιαστική πινελιά σε ένα γρήγορο (2 στροφές από άκρη σε άκρη) και με πολύ καλή αίσθηση σύστημα διεύθυνσης. Το οποίο συνεργάζεται άψογα με το χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων, με αίσθηση που παραπέμπει σε καλό ιαπωνικό.
Έχει πολύ υψηλό περιθώριο πρόσφυσης και σηκώνει τον εσωτερικό πίσω τροχό για πλάκα. Χωρίς πολλά λόγια, το Fiesta ST είναι αυτοκίνητο στο οποίο ο δείκτης fun to drive χτυπάει κόκκινο. Με το -έξτρα- Performance Pack, στη θέση του πασέ ESP, έχεις στη διάθεσή σου μπλοκέ διαφορικό της Quaife και launch control. Θα χρειαστεί να πληρώσεις έξτρα κοντά στα 1000€, αλλά μπρος στα κάλλη, τι είναι ο πόνος.
Η στιγμή που το Fiesta ST διαθέτει επιλογή προγράμματος οδήγησης έφτασε. Από ένα κουμπί στη βάση της κονσόλας, ο οδηγός μπορεί να επιλέξει μεταξύ τριών προγραμμάτων (Normal, Sport και Track). Στην επιλογή Sport το τιμόνι γίνεται πιο βαρύ, η απόκριση στο γκάζι πιο άμεση και ο ήχος του κινητήρα πιο τραχύς.
Η επιλογή Track, υποτίθεται πως απελευθερώνει ακόμη μεγαλύτερες δόσεις του εκρηκτικού ταμπεραμέντου του ST, ενώ το ESP απενεργοποιείται, εξ ου και η Ford συστήνει την επιλογή αυτή για χρήση στην πίστα. Πρακτικά, οι διαφορές μεταξύ Sport και Track δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές, ενώ το ESP μπορεί να απενεργοποιηθεί ανεξαρτήτως προγράμματος. Γενικά, παραμένει αμφίβολο το κατά πόσο η ύπαρξη προγραμμάτων, προσθέτει κάτι ουσιαστικό στον χαρακτήρα του μοντέλου.
Όποιος βρεθεί στη θέση οδήγησης του νέου Fiesta ST, θα μπορούσε να μιλάει γι’ αυτό αρκετή ώρα. Τα συμπεράσματα όμως, οφείλουν να είναι σύντομα και περιεκτικά. Το μοντέλο της Ford είναι ένα ξεκάθαρο hit για την κατηγορία του. Έχοντας να διαχειριστεί τη μετάβαση από την προηγούμενη γενιά στη νέα ενός πολύ καλού αυτοκινήτου, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έως και εντυπωσιακό.
Η Ford τοποθέτησε καινούργιο κινητήρα, ανάρτηση και σύστημα διεύθυνσης, καταφέρνοντας να διατηρήσει στο ακέραιο τα δυναμικά χαρακτηριστικά του μοντέλου της, βελτιώνοντας παράλληλα την άνεση. Ίσως υπάρχουν 1-2 σημεία που ανάλογα και με τις προσωπικές προτιμήσεις του καθενός, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πεδίο άσκησης κριτικής.
Σημεία που άπτονται κυρίως της αισθητικής. Η ουσία όμως δεν θα άλλαζε σε καμία περίπτωση. Και η ουσία είναι, πως αυτός που προσανατολίζεται στην αγορά μοντέλου της συγκεκριμένης κατηγορίας, θα πρέπει να βάλει το Fiesta ST πρώτο στη λίστα του.
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]
