Σε μια εποχή όπου η ενεργειακή απόδοση γίνεται όλο και πιο σημαντική, η αυτοκινητοβιομηχανία εφαρμόζει νέες τεχνολογίες κατασκευής αυτοκινήτων και αναζητά καινοτόμα υλικά για να κάνει τα αυτοκίνητα ασφαλέστερα και ελαφρύτερα.
Για να το πετύχει αυτό η αυτοκινητοβιομηχανία, χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο τις ίνες άνθρακα (ανθρακονήματα) ή τις ίνες Κέβλαρ που κατά βάση χρησιμοποιούνται στην αεροδιαστημική βιομηχανία.
Οι ίνες άνθρακα είναι στην πραγματικότητα ένα σύνθετο ενισχυμένο υλικό που συνήθως παίρνει τη μορφή ενός πολυστρωματικού υφάσματος επικαλυμμένου με ρητίνη, το οποίο έχει ελάχιστο βάρος, αλλά αξιοσημείωτη μηχανική αντοχή. Ο άνθρακας έχει έως και τέσσερις φορές μεγαλύτερη αντοχή από τον χάλυβα υψηλής ποιότητας, ενώ είναι εξαιρετικά εύκαμπτος και με πολλές χρήσεις.
Η αντοχή των ινών άνθρακα είναι τέτοια που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή τμημάτων αυτοκινήτου, όπως η οροφή, αλλά και ορισμένα μηχανικά μέρη ή εσωτερικά εξαρτήματα. Για την κατασκευή εξαρτημάτων από άνθρακα, χρησιμοποιούνται καλούπια που αντιστοιχούν στο σχήμα του τελικού προϊόντος και εμποτίζονται με ρητίνη, ενώ λίγο αργότερα, το τελικό προϊόν πρέπει να μείνει για αρκετές ώρες σε θερμοκρασία περίπου 180°C. Μόλις η ρητίνη στεγνώσει τα μέρη μπορούν να υποβληθούν σε μηχανική επεξεργασία.
Οι ίνες άνθρακα έχουν μια σειρά από εξαιρετικές ιδιότητες, αλλά πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται για τον αντίκτυπό τους στην ανθρώπινη υγεία. Τα τελικά προϊόντα άνθρακα με επικάλυψη ρητίνης είναι απολύτως ασφαλή και οι ίνες άνθρακα έχουν βλαβερές συνέπειες μόνο στο στάδιο της κατασκευής, όταν κόβονται, καθώς οι μικροΐνες προκαλούν ερεθισμό και βλάβη του δέρματος.
Από την άλλη οι ίνες Κέβλαρ είναι ένα συνθετικό υλικό που εφευρέθηκε κατά λάθος τη δεκαετία του 1960 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκείνη την εποχή, μια ομάδα ερευνητών έψαχνε για ένα ελαφρύ και ισχυρό υλικό που θα μπορούσε να αντικαταστήσει το καουτσούκ στα ελαστικά, γεγονός που θα επέτρεπε τη μείωση της κατανάλωσης βενζίνης.
Το αποτέλεσμα του υλικού ήταν περισσότερο από πέντε φορές ελαφρύτερο από τον χάλυβα και είχε πολύ υψηλή αντοχή. Χρειάζεται διπλάσια δύναμη από τις ίνες άνθρακα και τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτή του χάλυβα για να σπάσουν οι ίνες. Σε εφαρμογές αυτοκινήτων, χρησιμοποιείται εκτενώς στην κατασκευή ελαφρών αμαξωμάτων αγωνιστικών και επιδόσεων αυτοκινήτων, ενώ μπορεί επίσης να βρεθεί σε δημοφιλή μοντέλα αυτοκινήτων, όπου χρησιμοποιείται για την ενίσχυση κρίσιμων εξαρτημάτων, όπως ιμάντες χρονισμού και εύκαμπτοι σωλήνες ψυγείου. Η επένδυση τριβής από ίνες Κέβλαρ είναι πολύ ανθεκτική ακόμη και σε υψηλές θερμοκρασίες, επομένως μεταδίδει εύκολα περισσότερη ροπή σε κινητήρες υψηλής ισχύος, όπως αυτοί που χρησιμοποιούνται σε σπορ αυτοκίνητα ή οχήματα εκτός δρόμου.
Τα τελευταία χρόνια η χρήση των δύο ινών στα αυτοκίνητα αυξάνεται διαρκώς, στην προσπάθεια των αυτοκινητοβιομηχανιών να μειώσουν το βάρος και να αυξήσουν την αντοχή. Αν και παλιότερα τα συγκεκριμένα υλικά τα συναντούσαμε στα πολυτελή και ακριβά αυτοκίνητα, εντούτοις σήμερα υπάρχουν σε πολλά άλλα μοντέλα. Ίσως το μοναδικό πρόβλημα που ακόμη υπάρχει στη βιομηχανία του αυτοκινήτου είναι το αυξημένο κόστος, καθώς η χρήση τους ανεβάζει την τελική τιμή του τελικού προϊόντος.
