Η επικράτηση της κεντροδεξιάς στην ΕΕ και η παράταση ζωής του θερμικού κινητήρα

Επανασχεδιασμός και μετατόπιση των μακροπρόθεσμων στόχων για τα ηλεκτρικά οι προτεραιότητες στην ατζέντα του ΕΛΚ

Με 186 έδρες, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (EPP) καταλαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό του ευρωκοινοβουλίου, μετά από τις πρόσφατες ευρωεκλογές, εκφράζοντας μια πλειοψηφία που ανήκει στο κεντροδεξιό φάσμα. Σε συνδυασμό με την υποχώρηση στα ποσοστά των Σοσιαλδημοκρατών (S&D), που αποτελούν και τον μεγαλύτερο αντιπολιτευτικό συνδυασμό, η θέση του ΕΛΚ ισχυροποιείται, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την λήψη αποφάσεων και την ψήφιση νόμων στην ΕΕ.

Τα πρώτα δείγματα της ατζέντας που θα επιδιώξει να φέρει στην δημοσία συζήτηση και να πραγματώσει ως στόχους το ΕΛΚ, φάνηκαν αμέσως μετά την ανάδειξη του ως αδιαμφισβήτητο νικητή των ευρωεκλογών, το βράδυ της Κυριακής και προς έκπληξη όλων, αφορούσαν το αυτοκίνητο.

Συγκεκριμένα ο πρόεδρος του ΕΛΚ, Μάνφρεντ Βέμπερ, σε δηλώσεις του στο Politico, αναφέρθηκε στην απόφαση της ΕΕ για την μηδενική εκπομπη CO2 των επιβατικών και ελαφρών επαγγελματικών που θα κατασκευάζονται και θα πωλούνται στην Ευρώπη, μετά το 2035, χαρακτηρίζοντας την ως «λάθος».

Το ότι η πρώτη τοποθέτηση του προέδρου μετά την νίκη, αφορούσε μια πρόθεση καταγγελίας της «Πράσινης Συμφωνίας», όπως ονομάστηκε αυτή η δέσμη ενεργειών της ΕΕ για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, καταδεικνύει πως πρόκειται για ένα υψηλής προτεραιότητας θέμα, στην ατζέντα του ΕΛΚ.

Ο Βέμπερ ανάφερε επίσης ότι θα γίνουν άμεσα ενέργειες, ώστε το θέμα της παράτασης και της αλλαγής των στόχων για το 2035 ή ακόμα και η κατάργηση της «Πράσινης Συμφωνίας», σε ότι αφορά στο νομοθετικό σκέλος της για τα αυτοκίνητα, να ενταχθεί στην διαβούλευση μεταξύ των κομμάτων του ευρωκοινοβουλίου.

Το γεγονός δεν προκαλεί εντύπωση, καθότι οι αυτοκινητοβιομηχανίες της ΕΕ και ειδικά αυτές της Γερμανίας, των οποίων τα συμφέροντα εκπροσωπεί εμμέσως πλην σαφώς ο Βέμπερ, βρίσκονται σε μια πολύ κρίσιμη καμπή, δεδομένης της αναμενόμενης σινικής επέλασης στα ηλεκτρικά.

Οι ευρωπαίοι, βρίσκονται μια «ταχύτητα» πίσω σε σχέση με την Κίνα στον τομέα αυτό και αδυνατούν να προσαρμόσουν άμεσα τις γραμμές παραγωγής τους ώστε να «ισοφαρίσουν» τα σινικά πρότυπα σε ταχύτητα και κόστος παραγωγής.

Ως εκ τούτου χρειάζονται πίστωση χρόνου, χωρίς την πίεση ενός καταληκτικού ορόσημου το 2035. Όπως φαίνεται, θέλουν παράταση της υβριδική πεπατημένης, ένα πεδίο στο οποίο έχουν την δυνατότητα να εξελιχθούν άμεσα και αυτό αντανακλά και η πρόσφατη ανακοίνωση της VW, για αλλαγή πλάνων. Συγκεκριμένα, ο γερμανικός όμιλος ανακοίνωσε ότι τα ποσά του προϋπολογισμού για έρευνα και εξέλιξη ανακατανέμονται και ένα μεγάλο μέρος αυτών, που είχαν αρχικά σκοπό να διαθέσουν στην ηλεκτροκίνηση, θα χορηγηθεί για την εξέλιξη των κινητήρων εσωτερικής καύσης.

Ίσως είναι ακόμα νωρίς για συμπεράσματα αλλά φαίνεται πως η Κίνα, τάραξε τα νερά της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας, με αποτέλεσμα να εμφανιστούν δύο τάσεις. Από την μια η VW, οι Ιάπωνες και η GM, αποφάσισαν να μην έλθουν σε απευθείας αντιπαράθεση μαζί τους, επιλέγοντας να εξελίξουν υβριδικά συστήματα με στόχο την «ουδετερότητα άνθρακα» και από την άλλη, συνασπισμοί κατασκευαστών όπως η Stellantis, πήραν το ρίσκο της «μάχης» και πρόκειται να προχωρήσουν σε αναδιαρθρώσεις, ώστε να τους αντιμετωπίσουν στα ηλεκτρικά.

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για πολύ γρήγορους μετασχηματισμούς και ραγδαία αλλαγή της αγοράς, με τρόπο που δεν έχει συμβεί ποτέ ξανά στο παρελθόν. Για την Ευρώπη ειδικά, παρακολουθούμε μια διελκυστίνδα με έκδηλη πολιτική χροιά, τον «εχθρό» (Κίνα) «προ των πυλών» και φυσικά την περιβαλλοντική “δαμόκλειος σπάθη” να αποτελεί μια καταλυτική για τις μελλοντικές εξελίξεις συνισταμένη. Ενδιαφέροντες καιροί αλλά και επικίνδυνοι.