Honda-Nissan: Ιαπωνική Επανάσταση

Από τη «Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου» καταφθάνουν τα πρώτα σημάδια μιας πιθανής συγχώνευσης ανάμεσα στη Honda και στη Nissan, με τη συμμετοχή και της Mitsubishi. Το εγχείρημα συνοδεύεται από σημαντικούς κινδύνους.

Του Rosario Murgida

Πόσες φορές έχουμε ακούσει και διαβάσει για τη συρρίκνωση της αυτοκινητοβιομηχανίας τα τελευταία χρόνια; Αμέτρητες, όμως σπάνια οι βαρύγδουπες ανακοινώσεις και τα μεγαλεπήβολα σχέδια μετουσιώθηκαν σε πράξεις. Θεωρητικά, θα υπήρχαν πολλές βιομηχανικές συμφωνίες, αρκετές κοινοπραξίες, μεταβιβάσεις εταιριών από έναν όμιλο σε άλλον, αλλά στην ουσία δύο ήταν οι ουσιαστικές συγχωνεύσεις. Πρώτα, αυτή της Fiat και της Chrysler και μετά η σύμπραξη ανάμεσα σε FCA και PSA. Σήμερα, πολλοί παρατηρητές πιστεύουν ότι η ενεργειακή μετάβαση προς την ηλεκτροκίνηση αλλά και η συνεχόμενη άνοδος της κινεζικής αυτοκινητοβιομηχανίας ίσως ανοίξουν τελικά τον δρόμο για μια νέα εποχή συγχωνεύσεων. Με πρώτη αυτή μεταξύ Honda και Nissan, για την οποία οι δύο κατασκευαστές έχουν ήδη συζητήσει –το προηγούμενο διάστημα– τη συνεργασία σε διάφορους τομείς. Τώρα διαπραγματεύονται την πλήρη συγχώνευση, πιθανώς με τη συμμετοχή της Mitsubishi, της οποίας η Nissan ελέγχει το 24%.

Σύμφωνα με πηγές από την Ιαπωνία, στόχος της κίνησης είναι το «μοίρασμα των πόρων για τη βέλτιστη ανταγωνιστικότητα απέναντι στην Tesla και στους Κινέζους κατασκευαστές ηλεκτρικών μοντέλων, μέσω μιας ταχύτατα εξελισσόμενης αυτοκινητοβιομηχανίας». Όλα φαίνονται αρκετά λογικά και αναμενόμενα. Στην πραγματικότητα, όμως, υπάρχει και κάτι παραπάνω. Οι Ιάπωνες κινήθηκαν απαντώντας στη μυστική και παρασκηνιακή δραστηριότητα της Foxconn, γνωστής για την κατασκευή ηλεκτρονικών εξαρτημάτων, κυρίως για τα κινητά τηλέφωνα. Η εταιρία είναι ήδη ενεργή και στον τομέα των ηλεκτρικών αυτοκινήτων και προφανώς ετοιμάζεται για μια μεγάλη κίνηση που θα ενισχύσει τις φιλοδοξίες της στον χώρο της αυτοκινητοβιομηχανίας. Άλλωστε, η εταιρία από την Ταϊβάν έχει εμπιστευθεί το εγχείρημά της σε ένα στέλεχος, τον Jun Seki, που γνωρίζει πολύ καλά τη Nissan λόγω της προηγούμενης θητείας του εκεί και παράλληλα μπορεί να εκμεταλλευθεί την τρέχουσα αποδυνάμωση των σχέσεων μεταξύ του Ιάπωνα κατασκευαστή και της Renault. Επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη η αμυντική στρατηγική των Ιαπώνων απέναντι σε αυτόν τον «τρίτο παίκτη», που είναι έτοιμος να εκμεταλλευτεί τις όποιες αδυναμίες της Nissan. Η τελευταία, εδώ και καιρό, αναζητά έναν επενδυτή που θα πάρει τη θέση της Renault και θα φέρει νέα κεφάλαια, για να βελτιώσει τη συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική της κατάσταση.

Nissan

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΟΛΟΣΣΟΥ

Με λίγα λόγια, όλα δείχνουν ότι οι φήμες είναι κάτι παραπάνω από βάσιμες. Ανεξάρτητα από το αν η συγχώνευση θα προχωρήσει, αξίζει να αναλογιστούμε τις επιπτώσεις μιας κίνησης τόσο μεγάλης κλίμακας με βάση τους αριθμούς που διακυβεύονται. Συνυπολογίζοντας τις χρηματιστηριακές αξίες της Honda, της Mitsubishi και της Nissan πριν από τη διάδοση των φημών, η συγχώνευση θα είχε αξία περίπου 50 δισεκατομμυρίων ευρώ – λίγο λιγότερη, δηλαδή, από την ενοποίηση που οδήγησε στη δημιουργία της Stellantis. Περαιτέρω αριθμοί σκιαγραφούν τον ενδεχόμενο νέο κολοσσό. Οι συνολικές πωλήσεις θα ανέρχονταν σε 8,1 εκατομμύρια οχήματα με βάση τα στοιχεία του 2023 (3,98 εκατ. για τη Honda, 3,4 εκατ. για τη Nissan και 800.000 για τη Mitsubishi), τοποθετώντας τον νέο όμιλο στην τρίτη θέση παγκοσμίως, πίσω μόνο από την Toyota και τη Volkswagen. Τα ετήσια έσοδα, μέχρι τις 31 Μαρτίου 2024 (ημερομηνία λήξης του οικονομικού έτους στην Ιαπωνία), θα έφταναν σχεδόν τα 36 τρισεκατομμύρια γιεν, ήτοι πάνω από 220 δισεκατομμύρια ευρώ.

Αντίστοιχα, οι συνολικοί εργαζόμενοι είναι σχεδόν 360.000 και τα εργοστάσια τουλάχιστον 120 – περιλαμβάνοντας και μη αυτοκινητικές δραστηριότητες της Honda (όπως μοτοσικλέτες, κινητήρες θαλάσσης, αγροτικά προϊόντα ακόμη και αεροσκάφη). Φυσικά, οι αριθμοί από μόνοι τους δεν αρκούν για να εξηγήσουν τις δυνατότητες μιας τέτοιας συγχώνευσης. Οι τρεις αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν σημαντική παρουσία σε συγκεκριμένες κατηγορίες (όπως αυτή των crossover), παγκόσμιες αγορές (όπως των ΗΠΑ και της Νοτιοανατολικής Ασίας), αλλά και σημαντική τεχνογνωσία σε τεχνολογίες όπως της υβριδικής και Range Extender. Ωστόσο, υπάρχουν και διάφορα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν σε περίπτωση συγχώνευσης. Όπως το επίκεντρο της δραστηριότητάς τους, που είναι υπερβολικά συγκεντρωμένο στον άξονα Ιαπωνίας-ΗΠΑ, με την παρουσία τους στην Ευρώπη ή στην Κίνα να είναι σημαντικά μικρότερη. Επίσης, αμφότερες καθυστερούν στις τεχνολογίες ηλεκτρικών οχημάτων και προσπαθούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε αυτό τον τομέα, ενώ η οικονομική κατάσταση της Nissan είναι επισφαλής και οι σχέσεις με τη Renault παραμένουν ασαφείς. Μια συγχώνευση, ωστόσο, θα ήταν καλοδεχούμενη τόσο από τους εμπλεκομένους όσο και συνολικά από την αυτοκινητοβιομηχανία, καθώς θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πολυαναμενόμενη, για αρκετούς, αναδιάταξη της παγκόσμιας αγοράς.