Γιατί οι κατασκευαστές επιμένουν να χρησιμοποιούν θερμικούς κινητήρες στην κορυφαία κατηγορία αυτοκινήτων;
Άπλετη ροπή από πολύ χαμηλά, άμεσες και πολύ γρήγορες επιταχύνσεις, ανοικτός ορίζοντας στις τεχνολογικές εφαρμογές. Με αυτά τα εγγενή χαρακτηριστικά, θα περίμενε κανείς ότι οι ηλεκτροκινητήρες θα είχαν ήδη επικρατήσει στα supercars, ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει. Αντιθέτως, οι κατασκευαστές που δραστηριοποιούνται στην συγκεκριμένη κατηγορία, φαίνονται απρόθυμοι και διστακτικοί να εξερευνήσουν το νέο αυτό πεδίο.
Σε πρόσφατες δηλώσεις του, ο διευθύνων σύμβουλος της Lamborghini, Stephan Winkelmann, ανέφερε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να εγγυώνται μια καλή εμπορική προοπτική σε ένα τέτοιο εγχείρημα. “Οι λίγες προσπάθειες που έχουν γίνει από κάποιες νέες εταιρείες, δεν φαίνεται να έχουν καλή αποδοχή”, ανέφερε ο Winkelmann, για να προσθέσει στην συνέχεια, “Είναι ακόμα πολύ νωρίς, θα πρέπει να δούμε την διαμόρφωση της αγοράς μελλοντικά, αν θα υπάρξουν δηλαδή κατάλληλες συνθήκες για να παρουσιαστεί κάτι τέτοιο και να είναι βιώσιμο εμπορικά”.
Δεδομένου του ότι η Lamborghini έχει ήδη ανακοινώσει επισήμως την Lanzador, ένα αμιγώς ηλεκτρικό αυτοκίνητο που αναμένεται να διατεθεί στην αγορά το 2028, θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τα λεγόμενα του CEO ως μη βάσιμα, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα τετραθέσιο Gran Turismo μοντέλο και όχι για supercar. Στην κατηγορία αυτή, η Lamborhini επιμένει θερμικά, με τον V12 ως κορυφαία έκφραση φυσικά, ενώ δεν έχει υπάρξει η παραμικρή αναφορά για εξηλεκτρισμό των Αventador και Huracan, ούτε καν σαν παράλληλες e-εκδόσεις.
Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η Βugatti, που ανακοίνωσε τον διάδοχο του W16 κινητήρα, έναν ατμοσφαιρικό V16 με μόνη παραχώρηση την υβριδική ενσωμάτωση τριών ηλεκτροκινητήρων που θα συνδράμουν επικουρικά στην παραγόμενη ισχύ. Μόνο H Ferrari δείχνει να επενδύει σοβαρά στην εξέλιξη ενός ηλεκτρικού supercar το οποίο αναμένεται να παρουσιαστεί το 2025, ενώ θα δημιουργηθεί και μια νέα γραμμή παραγωγής ειδικά για την κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων της “κόκκινης” scuderia. Φυσικά αυτό δεν σηματοδοτεί την μετατροπή της Ferrari σε κατασκευάστρια EV οχημάτων και άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι σε σχέση με τις προαναφερθείσες εταιρείες, η Ferrari έχει μεγαλύτερη γκάμα μοντέλων τα οποία κινούνται από θερμικούς κινητήρες ή υβριδικές διατάξεις.
Τι συμβαίνει λοιπόν και δεν έχει πραγματοποιηθεί ηλεκτρική επανάσταση –ή έστω η απαρχή της- στα supercars; H απάντηση έχει να κάνει με το αγοραστικό κοινό της κατηγορίας και τις προτιμήσεις του. Κακά τα ψέματα σε πολύ λίγους θα λείψει η αίσθηση ενός θερμικού κινητήρα του λίτρου σε ένα αυτοκίνητό πόλης αν αυτός αντικατασταθεί από ένα ηλεκτρικό μοτέρ αλλά αυτό δεν ισχύει στα supercars. Ένα μεγάλο ποσοστό της αίσθησης και του μύθου που τα περιβάλλει, οφείλεται στους κινητήρες τους, στον τρόπο που αποδίδουν και στον ήχο τους. Είναι παράδοση δεκαετιών, είναι αυτό που περιμένει οποιοσδήποτε επενδύσει ένα πολύ μεγάλο χρηματικό πόσο για να τα αποκτήσει.
Αν αφαιρέσεις την θερμική μονάδα παραγωγής ισχύος από ένα supercar, χάνεται και ένα μεγάλο μέρος της γοητείας του και αυτό έχει μεγάλο αρνητικό αντίκτυπο στο εμπορικό κομμάτι. Όπως παραδέχτηκε και ο Μate Rimac, της ομώνυμης εταιρείας που κατασκευάζει το πιο αντιπροσωπευτικό ηλεκτρικό supercar μοντέλο, Nevera, “Οι εν δυνάμει αγοραστές της κατηγορίες, δεν θέλουν ηλεκτρικά”.
Ακριβά γούστα λοίπον και συγκεκριμένες απαιτήσεις, απ΄ότι φαίνεται, όταν και αν επέλθει το κύκνειο άσμα των θερμικών κινητήρων, η τελευταία κατηγορία που θα συμμορφωθεί με αυτό, θα είναι τα supercars.
