Λιούις Χάμιλτον και Μαξ Φερστάπεν ετοιμάζονται για ένα φινάλε… θρίλερ στην τρέχουσα σεζόν της Φόρμουλα Ένα, καθώς είναι ισόβαθμοι στην κατάταξη των οδηγών ενόψει του γκραν πρι του Άμπου Ντάμπι, με το οποίο θα «πέσει η αυλαία» του πρωταθλήματος για το 2021. Αυτό είναι το πρώτο πρωτάθλημα της Φόρμουλα Ένα που κρίνεται στον τελευταίο αγώνα της σεζόν μετά τη «μονομαχία» του Νίκο Ρόσμπεργκ με τον Λιούις Χάμιλτον το 2016 και μόλις το δεύτερο στην Ιστορία του πρωταθλήματος που οι διεκδικητές του τίτλου είναι ισόβαθμοι πριν από το τελευταίο γκραν πρι της χρονιάς.
Το 1974 ο Βραζιλιάνος Έμερσον Φιτιπάλντι με McLaren-Ford πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος, καθώς κατετάγη τέταρτος στο γκραν πρι των ΗΠΑ που διεξήχθη στο Γουάτκινς Γκλεν και συγκέντρωσε τρεις βαθμούς περισσότερους από τον Ελβετό Κλέι Ρεγκατσόνι με Ferrari.
Δεδομένου, όμως, ότι Χάμιλτον και Φερστάπεν οδηγούν τα καλύτερα μονοθέσια στο πρωτάθλημα και το ισχύον σύστημα βαθμολόγησης «επιβραβεύει» αυτούς που παλεύουν για τις νίκες (σ.σ. ο πρώτος παίρνει 25 βαθμούς και ο δεύτερος 18), η «μάχη» του Βρετανού επτάκις παγκόσμιου πρωταθλητή της Mercedes με τον Ολλανδό «πιλότο» της Red Bull πολύ δύσκολα θα προστεθεί στον κατάλογο με τους τίτλους που κρίθηκαν με τη μικρότερη δυνατή διαφορά, ήτοι ένα βαθμό ή λιγότερο ανάμεσα σε δύο οδηγούς στο τέλος της χρονιάς.
1958: Μάικ Χόθορν 42 βαθμοί, Στέρλινγκ Μος 41
Μια… μονόπλευρη σεζόν και η δική του καλή αθλητική συμπεριφορά πιθανότατα κόστισαν στον Στέρλινγκ Μος τον τίτλο των οδηγών το 1958. Ο Βρετανός εκκίνησε σε εννέα αγώνες εκείνη τη χρονιά με απολογισμό τέσσερις νίκες, μια δεύτερη θέση και πέντε εγκαταλείψεις. Από την πλευρά του, ο (συμπατριώτης του) Χόθορν πανηγύρισε μόλις μια νίκη, ωστόσο βαθμολογήθηκε σε ακόμη επτά αγώνες (σ.σ. πήρε πέντε δεύτερες θέσεις, μια τρίτη και μια πέμπτη, ενώ είχε και δύο εγκαταλείψεις) και στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής, αλλά όχι χωρίς μια μικρή αθλητική… βοήθεια από τον Μος. Ο Χόθορν σχεδόν έχασε τον τίτλο μέσω ποινής, καθώς είχε αρχικά ακυρωθεί από το πορτογαλικό γκραν πρι (σ.σ. ο ένατος από τους 11 αγώνες της χρονιάς) επειδή κρίθηκε ότι επανεκκίνησε παράνομα το ακινητοποιημένο μονοθέσιό του, ενώ αυτό κινούνταν σε λάθος κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα, ο Χόθορν είχε σπρώξει το αυτοκίνητο σε έναν βοηθητικό δρόμο, πήδηξε στη θέση του οδηγού και κατάφερε να το βάλει μπροστά. Εφόσον είχε κάνει κάτι τέτοιο στην πίστα, η συγκεκριμένη ενέργεια θα επέσυρε την ακύρωσή του. Οι αγωνοδίκες αρχικά ακύρωσαν τον Χόθορν, ωστόσο αναίρεσαν την απόφασή τους, όταν ο ίδιος ο Μος υπερασπίστηκε την κίνηση του αντιπάλου του, λέγοντας ότι δεν έγινε στην πίστα και πως ο Χόθορν δεν είχε παραβεί τους κανονισμούς. Έτσι, ο Χόθορν ξαναπήρε πίσω τους βαθμούς για τη δεύτερη θέση που πήρε στο πορτογαλικό γκραν πρι και κατέκτησε τον τίτλο για ένα βαθμό δύο αγώνες αργότερα. Ο Χόθορν αποχώρησε από τους αγώνες ταχύτητας μετά τη σεζόν του 1958 και πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1959.
1961: Φιλ Χιλ 34 βαθμοί, Βόλφγκανγκ φον Τριπς 33
Ο Φιλ Χιλ της Ferrari κατέκτησε το πρωτάθλημα οδηγών, αφού ο -«ομόσταυλος» και βασικός ανταγωνιστής του για τον τίτλο- Βόλφγκανγκ φον Τριπς σκοτώθηκε στο ιταλικό γκραν πρι, το οποίο ήταν ο έβδομος από τους οκτώ αγώνες της σεζόν του 1961. Το δυστύχημα στη Μόντσα κόστισε επίσης τη ζωή σε 15 φιλάθλους, όταν το μονοθέσιο του Γερμανού βγήκε από την πίστα, πήρε ύψος και «προσγειώθηκε» σε χώρο που βρίσκονταν θεατές. Έχοντας ήδη εξασφαλίσει τους τίτλους σε οδηγούς και κατασκευαστές, η Ferrari αρνήθηκε να «κατέβει» στο γκραν πρι του Γουάτκινς Γκλεν στις Ηνωμένες Πολιτείες, με το οποίο «έπεσε η αυλαία» της σεζόν.
1964: Τζον Σέρτις 40 βαθμοί, Γκρέιαμ Χιλ 39
Αυτό το πρωτάθλημα έχει έναν… αστερίσκο, καθώς ο Γκρέιαμ Χιλ συγκέντρωσε στην πραγματικότητα περισσότερους βαθμούς στη διάρκεια της σεζόν από τον Σέρτις (σ.σ. 41 έναντι 40). Όμως, εκείνη τη χρονιά μόνο τα έξι καλύτερα αποτελέσματα ενός οδηγού από τους δέκα αγώνες της χρονιάς «μετρούσαν» για το πρωτάθλημα, ενώ βαθμολογούνταν οι πρώτοι έξι οδηγοί σε κάθε γκραν πρι ως εξής: 9-6-4-3-2-1. Ο Σέρτις είχε δύο νίκες, τρεις δεύτερες θέσεις, μια τρίτη και τέσσερις εγκαταλείψεις, ενώ ο Χιλ είχε δύο νίκες, τρεις δεύτερες θέσεις, μια τέταρτη, μια πέμπτη, μια ενδέκατη θέση και δύο εγκαταλείψεις, με αποτέλεσμα, παρότι συγκέντρωσε περισσότερους βαθμούς, να χάσει τον τίτλο.
1976: Τζέιμς Χαντ 69 βαθμοί, Νίκι Λάουντα 68
Το πρωτάθλημα που κατέκτησε ο Τζέιμς Χαντ κόντρα στον Νίκι Λάουντα το 1976 είναι άλλο ένα από αυτά που έμειναν στην Ιστορία λόγω του συστήματος βαθμολόγησης. Εκείνη τη χρονιά οι πρώτοι έξι οδηγοί σε κάθε γκραν πρι βαθμολογούνταν ως εξής: 9-6-4-3-2-1. Επίσης, οι οδηγοί επιτρεπόταν να «πετάξουν» έναν αγώνα από τα πρώτα επτά γκραν πρι της σεζόν και άλλον έναν αγώνα από τα τελευταία οκτώ γκραν πρι της χρονιάς. Ο Λάουντα τραυματίστηκε σοβαρά στο γερμανικό γκραν πρι, το οποίο διεξήχθη στο παλιό Νίρμπουργκρινγκ και ήταν ο δέκατος από τους 16 αγώνες της χρονιάς. Ο Αυστριακός έχασε μόλις δύο γκραν πρι, ωστόσο έφτασε «μια ανάσα» από την κατάκτηση του τίτλου στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς. Το γεγονός ότι μπόρεσε να «πετάξει» μια από τις εγκαταλείψεις του στο δεύτερο μισό της σεζόν κράτησε τον Λάουντα κοντά στον Χαντ στη βαθμολογία. Ο Βρετανός κατέκτησε τον τίτλο τερματίζοντας τρίτος στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, στο Φούτζι της Ιαπωνίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Λάουντα και άλλοι οδηγοί αποσύρθηκαν στους πρώτους γύρους του ιαπωνικού γκραν πρι, λέγοντας ότι η βροχή που έπεφτε δημιουργούσε μη ασφαλείς συνθήκες για τη διεξαγωγή του αγώνα, στον οποίο επικράτησε ο Μάριο Αντρέτι.
1981: Νέλσον Πικέ 50 βαθμοί, Κάρλος Ρόιτεμαν 49
Ο Κάρλος Ρόιτεμαν έχασε τον τίτλο των οδηγών του 1981, καθώς, αν και είχε προβάδισμα ενός βαθμού πριν τον τελευταίο αγώνα, δεν βαθμολογήθηκε στο γκραν πρι με την ονομασία “Caesars Palace Grand Prix” που διεξήχθη στο Λας Βέγκας και με το οποίο «έπεσε η αυλαία» της σεζόν. Ο 39χρονος Αργεντινός κατετάγη όγδοος στον αγώνα, την ώρα που ο -βασικός «διώκτης» του- Νέλσον Πικέ τερμάτισε πέμπτος στην πίστα που δημιουργήθηκε στο πάρκινγκ του (σ.σ. πολυτελούς ξενοδοχείου και καζίνο) “Caesars Palace”, αποτέλεσμα που ήταν αρκετό για να του χαρίσει τον τίτλο. Εκείνη τη σεζόν βαθμολογούνταν οι πρώτοι έξι οδηγοί σε κάθε αγώνα ως εξής: 9-6-4-3-2-1. Ο Ρόιτεμαν αποχώρησε από τους αγώνες αυτοκινήτου, μόλις δύο γκραν πρι μετά την έναρξη της σεζόν του 1982 στη Φόρμουλα Ένα, και ακολούθησε πολιτική καριέρα στην Αργεντινή, ενώ απεβίωσε στις 7 Ιουλίου 2021.
1984: Νίκι Λάουντα 72 βαθμοί, Αλέν Προστ 71,5
Οι -«ομόσταυλοι» στη McLaren- Νίκι Λάουντα και Αλέν Προστ κυριάρχησαν στη σεζόν του 1984 στη Φόρμουλα Ένα, καθώς ο Γάλλος πανηγύρισε επτά νίκες και ο Αυστριακός πέντε στους 16 αγώνες της χρονιάς. Ο Λάουντα τελείωσε τη σεζόν με 72 βαθμούς και ο Προστ με 71,5, την ώρα που ο τρίτος στην κατάταξη των οδηγών, ο Ιταλός Έλιο ντε Αντζέλις, συγκέντρωσε μόλις 34 βαθμούς, χωρίς να έχει πανηγυρίσει νίκη μέσα στη χρονιά. Αυτή η διαφορά του μισού βαθμού μπορεί να εντοπιστεί στο γκραν πρι του Μονακό που διεξήχθη στις 3 Ιουνίου 1984, στους δρόμους του Πριγκιπάτου. Ο αγώνας διακόπηκε μετά από μόλις 31 (από τους 76 προγραμματισμένους) γύρους, λόγω έντονης βροχόπτωσης, και, από τη στιγμή που δεν ολοκληρώθηκε το 75% του γκραν πρι, προκειμένου να απονεμηθούν ολόκληροι οι βαθμοί, οι βαθμοί μειώθηκαν κατά το ήμισυ για τον συγκεκριμένο αγώνα. Έτσι, αντί οι οδηγοί θα βαθμολογηθούν με το σύστημα 9-6-4-3-2-1, βαθμολογήθηκαν ως εξής: 4,5-3-2-1,5-1-0,5. Ο Προστ ανακηρύχθηκε νικητής στο γκραν πρι του Μονακό, ωστόσο οι 4,5 βαθμοί που δεν πήρε του κόστισαν τελικά τον τίτλο του πρωταθλητή…
1994: Μίκαελ Σουμάχερ 92 βαθμοί, Ντέιμον Χιλ 91
Το πρωτάθλημα που κατέκτησε ο Μίκαελ Σουμάχερ το 1994 είναι ένας από τους πιο πολυσυζητημένους τίτλους στην Ιστορία της Φόρμουλα Ένα. Ο Σουμάχερ και ο Ντέιμον Χιλ ξεκίνησαν τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, το γκραν πρι της Αυστραλίας που διεξήχθη στην Αδελαΐδα, έχοντας διαφορά ενός βαθμού μεταξύ τους στο πρωτάθλημα. Στον 35ο γύρο (από τους 81) του αγώνα, το μονοθέσιο του Σουμάχερ είχε μια έξοδο και χτύπησε σε μπαριέρα πριν επιστρέψει στην πίστα, εξέλιξη που ενδέχεται να προκάλεσε ζημιά στην Benetton του Γερμανού. Στην επόμενη στροφή ο Χιλ επιχείρησε να προσπεράσει τον Γερμανό από την εσωτερική, ωστόσο ο Σουμάχερ, στην προσπάθειά του να στρίψει, είχε επαφή με τη Williams του Βρετανού, η οποία κρίθηκε ως αγωνιστικό συμβάν από τους αγωνοδίκες. Η επαφή έβγαλε και τα δύο μονοθέσια εκτός αγώνα, με αποτέλεσμα να μη βαθμολογηθεί κανείς από τους δύο (σ.σ. ο Χιλ κατετάγη 19ος και ο Σουμάχερ 20ός) και ο Γερμανός να κατακτήσει τον πρώτο από τους συνολικά επτά τίτλους στην σπουδαία καριέρα του.
2007: Κίμι Ραϊκόνεν 110 βαθμοί, Λιούις Χάμιλτον 109, Φερνάντο Αλόνσο 109
Ο Βρετανός «ρούκι» της McLaren, Λιούις Χάμιλτον, ήταν επικεφαλής στην κατάταξη των οδηγών πριν τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στη Βραζιλία, καθώς είχε 107 βαθμούς, ενώ ακολουθούσαν ο «ομόσταυλός» του, Φερνάντο Αλόνσο (103), και ο Κίμι Ραϊκόνεν της Ferrari (100). Ο Χάμιλτον πήρε τη δεύτερη θέση στα δοκιμαστικά, ωστόσο αντιμετώπισε πρόβλημα με το κιβώτιο ταχυτήτων την ημέρα του αγώνα και περιορίστηκε στην έβδομη θέση. Από την πλευρά του, ο Ραϊκόνεν, ο οποίος εκκίνησε τρίτος, κατάφερε να πάρει την πρωτοπορία και να φτάσει στη νίκη και στην κατάκτηση του τίτλου. Έτσι, ο Φινλανδός έγινε ο πρώτος οδηγός που «σκαρφάλωσε» από την τρίτη στην πρώτη θέση της βαθμολογίας στον τελευταίο αγώνα της σεζόν, ενώ ο Αλόνσο εκκίνησε τέταρτος και τερμάτισε τρίτος στο γκραν πρι της Βραζιλίας. Συνολικά, ο Ραϊκόνεν πανηγύρισε έξι νίκες στη σεζόν, ενώ Χάμιλτον και Αλόνσο σημείωσαν τέσσερις νίκες έκαστος.
2008: Λιούις Χάμιλτον 98 βαθμοί, Φελίπε Μάσα 97
Ένα χρόνο αφότου έχασε τον τίτλο των οδηγών της Φόρμουλα Ένα για ένα βαθμό, ο Χάμιλτον είδε την άλλη όψη του… νομίσματος το 2008. Πηγαίνοντας στο φινάλε της σεζόν στη Βραζιλία, ο Βρετανός οδηγός της McLaren είχε προβάδισμα επτά βαθμών (94-87) έναντι του Φελίπε Μάσα της Ferrari. Έτσι, ο Βραζιλιάνος χρειαζόταν τη νίκη στον αγώνα της πατρίδας του και, παράλληλα, ο Χάμιλτον να τερματίσει έκτος ή χαμηλότερα, για να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής. Ο Μάσα είδε πρώτος την καρό σημαία στη Βραζιλία και πίστεψε ότι είχε κατακτήσει τον τίτλο. Όμως, ο Χάμιλτον προσπέρασε στον τελευταίο γύρο τον Τίμο Γκλοκ (σ.σ. ο οποίος είχε μείνει με «στεγνά» ελαστικά στην πίστα ενώ είχε αρχίσει να βρέχει) και εξασφάλισε την πέμπτη θέση στον αγώνα, η οποία του χάρισε τον πρώτο τίτλο της καριέρας του για ένα βαθμό.
