Οδηγήσαμε τα θωρακισμένα τροχοφόρα του Ελληνικού Στρατού

Βρεθήκαμε στην Αλεξανδρούπολη, στο Πεδίο Βολής «ΑΕΤΟΣ» για να οδηγήσουμε τα θωρακισμένα τροχοφόρα του Ελληνικού Στρατού.

των Αλέξανδρου Ι. Βενιού, Τρύφωνα Αλεξόπουλου

Φωτογραφίες: Ναυσικά Βασιλειάδου, Δημήτρης Μανώλαρος

Σεβασμός: η μοναδική λέξη που αρμόζει στις εξωπραγματικές ικανότητες των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού του Ελληνικού Στρατού, μα κυρίως στην τιμή, στο ήθος και στον επαγγελματισμό -άπαντα σε κορυφαίο επίπεδο- των στελεχών της 12ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού «Έβρος» που τα χειρίζονται. Ευτυχήσαμε να περάσουμε μαζί τους μία ολόκληρη μέρα και ευπειθώς αναφέρουμε!

Όταν δόθηκε το πράσινο φως για να μεταβούμε στην Αλεξανδρούπολη και να γνωρίσουμε από κοντά τo στόλο των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού της 12ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού «Έβρος», προσπαθήσαμε να συλλέξουμε όσες περισσότερες πληροφορίες ήταν δυνατόν για να είμαστε καλά διαβασμένοι. Bλέπετε, μόνον εύκολα, ούτε φυσικά κάθε μέρα, δεν προκύπτει η μοναδική ευκαιρία να δεις από κοντά τρεις φημισμένες πολεμικές μηχανές, όπως τα M 1117 Guardian, VBL Panhard και Μ1114 HMMWV, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε πάμπολλες πολεμικές επιχειρήσεις ανά την υφήλιο, όπως στο Ιράκ, στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν κ.α. Άκρως εντυπωσιακές, τι άλλο, οι τεχνικές προδιαγραφές σε επίπεδο επιχειρησιακής ικανότητας, ως οφείλουν άλλωστε σε σχέση με τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν στο νευραλγικό κομμάτι της φύλαξης των συνόρων μας με την Τουρκία εν προκειμένω. Δίχως αμφιβολία, πληρούν απόλυτα το απόφθεγμα του Ιουλίου Καίσαρα «αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο». Παρ’ όλα αυτά η θεωρία ωχριά τελικώς μπροστά στα όσα θαυμαστά κάνουν στην πράξη, όπως διαπιστώσαμε βλέποντας τα να «οργώνουν» το πεδίο βολής της Αλεξανδρούπολης. Φτωχές οι λέξεις για να περιγράψουν τον τρόπο που το βάρους 14+ τόνων M 1117 Guardian σκαρφαλώνει σε λασπωμένο έδαφος με κλίση 60 μοιρών, κινούμενο σε ρυθμούς… ρελαντί. Όπως αντίστοιχα εκθαμβωτικός και ο τρόπος που το θρυλικό Μ 1115 HMMWV (ή Humvee όπως είναι ευρέως γνωστό) ισοπεδώνει για πλάκα, αβυσσάλεα νεροφαγώματα και λάκκους με λάσπη βάθους 1 μέτρου. Λογικό και αναμενόμενο οι ικανότητές τους να μην είναι τίποτε λιγότερο εκτός από κορυφαίες και να μην έχουν καμία απολύτως σχέση ακόμα και σε σύγκριση με τα καλύτερα καθαρόαιμα off road σε πολιτική ή αγωνιστική εκδοχή. Μείναμε άφωνοι από την απόδοση και την τέλεια κατάσταση των τριών, άψογα συντηρημένων πολεμικών μηχανών.

Όντως καταγράψαμε μία πρωτόγνωρη εμπειρία που όμοιά της δεν έχουμε ξαναβιώσει. Ωστόσο, η λάμψη τους ολοκληρώνεται και αναδεικνύεται εμφατικά από το ανθρώπινο στοιχείο, τα στελέχη με άλλα λόγια της 12ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού «Εβρος». Τον διοικητή, τους αξιωματικούς, τα πληρώματα των οχημάτων και τους μηχανικούς που την απαρτίζουν, που από την πρώτη στιγμή μας έκαναν να αισθανθούμε μέλη της μεγάλης στρατιωτικής οικογένειάς τους. Νέοι άνθρωποι, ευγενέστατοι, φιλόξενοι, καλλιεργημένοι, που αν και 24 ώρες το 24ωρο ζουν κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού, τους διακρίνει η ηρεμία και μία σπάνια σεμνότητα. Άπαντες άριστοι επαγγελματίες, άρτια εκπαιδευμένοι με υψηλές ικανότητες, των οποίων το διαπεραστικό βλέμμα αποτυπώνει, τόσο το υψηλό αίσθημα του καθήκοντος όσο και την αποφασιστικότητά τους αν, ω μη γένοιτο, προκύψει η ώρα του «ΕΩΣ ΑΝ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟΝ ΠΡΟΠΕΣΕΙΝ»(μέχρι τελικής πτώσης του αντιπάλου), όπως είναι το ρητό που συνοδεύει το έμβλημα της Μεραρχίας. Έστω κι αν ευχή όλων τους/μας να μην έρθει ποτέ εκείνη η στιγμή…

M1117 Guardian

Το M1117 Guardian είναι τροχοφόρο τεθωρακισμένο όχημα αναγνώρισης και μεταφοράς προσωπικού. Έχει 6 μέτρα μήκος, 2,6 μέτρα πλάτος και 2,6 μέτρα ύψος, ενώ έχει πολύ προηγμένη τεχνολογία θωράκισης. Η τελευταία είναι γερμανικής κατασκευής από την IBD Deisenroth Engineering και κάνει χρήση τεχνολογίας που τοποθετείται και σε πολλά οχήματα του ΝΑΤΟ. Το Guardian αναπτύχθηκε για τη στρατονομία των ΗΠΑ με δυνατότητα μεταφοράς έως 6 ατόμων, αλλά και εξοπλισμού του με εκτοξευτές βομβίδων και πολυβόλα διαφόρων διαμετρημάτων. Τα M1117 που έχουμε στην Ελλάδα ζυγίζουν περί τους 14 τόνους με τον οπλικό τους εξοπλισμό, που περιλαμβάνει ένα πολυβόλο Browning M-2HB των 12,7 χιλιοστών και ένα πολυβόλο MG3 7,62 χλστ.

Διαθέτει έναν υπερτροφοδοτούμενο πετρελαιοκινητήρα κινητήρα 8.300 κ.εκ. που αποδίδει 260 ίππους και 1.100 Nm ροπής, διαθέτει τετρακίνηση που κατ’ επιλογήν γίνεται κίνηση στους μπροστά τροχούς και έχει 6άρι αυτόματο-σειριακό κιβώτιο. Έχει τελική ταχύτητα 101 χλμ./ώρα και αυτονομία που αγγίζει τα 700 χιλιόμετρα χάρη στα δύο ντεπόζιτα. Είναι ένα σύγχρονο θωρακισμένο όχημα με πολλά συστήματα, όπως τη δυνατότητα της μείωσης ή αύξησης της πίεσης των ελαστικών ανάλογα τις συνθήκες του εδάφους (έως 85 PSI) και μπορεί να επιχειρήσει σε συνθήκες ειρήνης ή πολέμου. Το βασικό πλήρωμά του αποτελείται από τρεις στρατιώτες, ενώ είναι δυνατή η μεταφορά επιπλέον δύο με τα υλικά και εφόδιά τους.

Τεχνικά χαρακτηριστικά:

Κινητήρας:

6 κύλινδρος 8.300 κ.εκ. Turbo Diesel

Μέγιστη ισχύς: 270 ίπποι στις 1.190 σ.α.λ.

Μέγιστη ροπή: 1.163 Nm στις 1.300 σ.α.λ.

Τελική ταχύτητα: 101 χλμ./ώρα

Μετάδοση: Μόνιμη τετρακίνηση με διαφορικά περιορισμένης ολίσθησης εμπρός/πίσω

Κιβώτιο ταχυτήτων: Αυτόματο Allisson έξι σχέσεων

Ρεζερβουάρ: 190 λίτρα

Κατανάλωση: 16,0 λίτρα/100χλμ.

Αυτονομία: 600 χλμ.

Αμάξωμα:

Διαστάσεις (μήκος x πλάτος x ύψος) χλστ.: 6.000 x 2.600 x 2.600

Μεταξόνιο (χλστ.): 3.070

Βάρος: 13.381 κιλά

Θωράκιση: κεραμική θωράκιση της IBD

Γωνία διαφυγής: 60 μοίρες

Πλευρική κλίση: 30 μοίρες

Διέλευση υδάτινου κολλήματος: 150 χλστ.

Αναρτήσεις:

Εμπρός: Aνεξάρτητη

Πίσω: Aνεξάρτητη

Σύστημα Διεύθυνσης: Yδραυλική κρεμαγέρα

Εξοπλισμός οπλικών συστημάτων:

Πολυβόλο οροφής 7,62 ή 12,7 χιλιοστών

Πλήρωμα: Τριμελές

HUMMWV M1114GR

Το M1114GR είναι μια θωρακισμένη έκδοση του αμερικανικού HMMWV, που συναρμολογείται στην Ελλάδα από την ELVO και αναπτύχθηκε σε συνεργασία με τον ισραηλινό κατασκευαστή τεθωρακισμένων οχημάτων Plasan.

Στην ουσία βασίζεται σε ένα Hummer τύπου HMMWV (High Mobility Multipurpose Wheeled Vehicle – Τροχοφόρο Όχημα Πολλαπλών Χρήσεων Υψηλής Κινητικότητας) και η επίσημη ονομασία του είναι HMMWV Μ1025Α2GR.

Το ELVO M1114GR μπορεί να μεταφέρει περίπου 1 300 κιλά ωφέλιμο φορτίο, ενώ φιλοξενεί οδηγό και 4 επιβάτες. Το M1114GR είναι εξοπλισμένο με ρωσικό εκτοξευτή κατευθυνόμενων αντιαρματικών πυραύλων Kornet. Το όχημα διαθέτει χώρο αποθήκευσης για 10 βλήματα.

Επίσης υπάρχει το ELVO M1115GR, που είναι εξοπλισμένο με αυτόματο εκτοξευτή βομβίδων 40 χλστ., αλλά και το αναγνωριστικό όχημα M1118GR. Η θωράκιση ΝATO Level 2 είναι ικανή να αντιμετωπίσει και ελαφρές αυτοσχέδιες νάρκες. Αντέχει σε εκρήξεις που ισοδυναμούν με 3,5 κιλά κάτω από οποιονδήποτε τροχό. Διαθέτει πολλαπλές πόρτες πρόσβασης. Υπάρχει μια καταπακτή οροφής εξοπλισμένη με τυπικό δακτύλιο πολυβόλου. Το όχημα τροφοδοτείται από έναν πετρελαιοκινητήρα Detroit Diesel 6,5 λίτρων, που αποδίδει 190 ίππους. Ο κινητήρας συνδυάζεται με αυτόματο κιβώτιο 3 ταχυτήτων, με δυνατότητα επιλογής για αργά. Ταυτόχρονα, από το εσωτερικό ρυθμίζεται και η πίεση των ελαστικών ανάλογα το έδαφος. Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 600 οχήματα HMVVW.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

V8 6.466 κ.εκ. Turbo Diesel GM

Μέγιστη ισχύς: 190 ίπποι στις 3.400 σ.α.λ.

Μέγιστη ροπή: 515 Nm στις 1.700 σ.α.λ.

Τελική ταχύτητα: 88 χλμ./ώρα

Μετάδοση: Μόνιμη τετρακίνηση

Κιβώτιο: Αυτόματα 3 σχέσεων

Ρεζερβουάρ: 94 λίτρα

Αυτονομία: 500 χιλιόμετρα

Αμξάξωμα:

Διαστάσεις (μήκος x πλάτος x ύψος) χλστ.: 4.700 x 2.1974 x 1.930

Μεταξόνιο (χλστ.): 3.302

Βάρος: 4.400 κιλά

Θωράκιση: ΝΑΤΟ Level 2

Ύψος από έδαφος: εκατοστά

Υδάτινο κόλλημα: έως 1,5 μέτρο

Γωνία προσέγγισης: 60 μοίρες

Πλευρική κλίση: 30 μοίρες

Αναρτήσεις:

Εμπρός: Aνεξάρτητη

Πίσω: Aνεξάρτητη

Σύστημα διεύθυνσης: Υποβοηθούμενη κρεμαγέρα

Ελαστικά: Run Flat

Εξοπλισμός οπλικών συστημάτων:

Πολυβόλο 0,50

Πλήρωμα: Tριμελές

Η ιστορία του ελληνικού στρατιωτικού Hummer

Η σχεδίαση του HMMWV M1114GR, της έκδοσης του θρυλικού στρατιωτικού Humvee που αναπτύχθηκε για τον ελληνικό στρατό από την Plasan το 2003 και το οποίο είχαμε την ευκαιρία να περιεργαστούμε από κοντά, κρύβει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Μια ιστορία που πραγματικά άλλαξε τον τρόπο που κατασκευάστριες εταιρίες στρατιωτικών οχημάτων ή θωράκισης αυτών τα σχεδίαζαν.

Όλα ξεκίνησαν πριν από 16 χρόνια, όταν ο νέος τότε σχεδιαστής οχημάτων, Nir Kahn (είναι ο πλέον ο διευθυντής Σχεδιασμού για την Plasan), έπρεπε να παραδώσει τα σχέδια για ένα θωρακισμένο όχημα που προοριζόταν για τον ελληνικό στρατό και βασιζόταν στο HMMWV. Τα πρώτα του σχέδια δημιούργησαν αντιδράσεις και σύγχυση στην εταιρία, καθώς δεν έμοιαζαν με ό,τι, μέχρι τότε, ήταν γνωστό ως στρατιωτικό θωρακισμένο όχημα, όσον αφορά το design. Κοινώς δεν ήταν ένα «κουτί με ρόδες». Ωστόσο, οι αντιδράσεις δεν ήταν αβάσιμες, καθώς πίσω από τα προχωρημένα σχέδια που παρέπεμπαν σε ένα αυτοκίνητο με σπορ καταβολές κρύβονταν πολλά τεχνικά ζητήματα. Τα μεγαλύτερο πρόβλημα στα πρώτα σχέδια αφορούσε το πλαϊνό τμήμα, το οποίο δεν είχε τις προδιαγραφές ώστε να εξελιχθεί σε αυτό η σύνθετη θωράκιση της εταιρίας. Ήταν όμως μια αρχή ώστε τα σχέδια αυτά να μετεξελιχθούν και να επανασχεδιαστούν, πάντα με «πείσμα» από τον Kahn για να κρατηθεί το design κοντά στο αρχικό. Η πίεση έγινε μεγαλύτερη γιατί εκείνη την περίοδο η Plasan κέρδισε το διαγωνισμό της σχεδίασης των Humvee με τα εξειδικευμένα τεχνικά χαρακτηριστικά και τη θωράκιση. Ήταν τότε μια πολύ μικρή εταιρία και εκείνη ήταν η μεγαλύτερη παραγγελία στην ιστορία της, το πρώτο σημαντικό έργο για μια εταιρία στο εξωτερικό και ένα στο οποίο θα συνεργαζόμασταν με τον κατασκευαστή των HMMWV και την AM General σε συνεργασία με την ΕΛΒΟ.

Τα ρίσκα ήταν μεγάλα και ίσως δεν χρειαζόταν σε μια τόσο σημαντική στιγμή η Plasan να πρωτοπορήσει. Όλοι και όλα ενάντια στα σχέδια του Kahn, όταν ο τότε διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας, Dani Ziv, που ήταν αρχιτέκτονας αλλά πάνω απ’ όλα οραματιστής, είδε τα σχέδια με «θετικό μάτι» και κατάλαβε ότι η παραγωγή ενός τέτοιου οχήματος θα σήμαινε πολλά για το μέλλον της εταιρίας. Του έδωσε μία εβδομάδα για να λύσει τα σχεδιαστικά προβλήματα που του είχαν υποδείξει οι μηχανικοί. Οπότε έμενε να καταλήξουν αν θα προχωρήσουν στην παραγωγή των «ψαγμένων» σχεδίων ή θα πάνε σε μια πιο κλασική λύση, όπως είχαν κάνει και για τον ισραηλινό στρατό, όταν τα παρέδωσε. Η απόφαση είχε παρθεί, θα «ρίσκαραν». Ακολούθησε μια έντονη χρονιά, λόγω των τότε περιορισμών όσον αφορά τα πρωτόγονα συστήματα σχεδιασμού (τότε δεν υπήρχαν πολύπλοκα λογισμικά συστήματα 3D σχεδιασμών και η ομάδα ήταν πολύ μικρή, οπότε χρειάστηκε να δουλέψουν πολύ με τα χέρια και τα πρώτα πρωτότυπα έγιναν από κόντρα πλακέ και ύστερα «μεταφέρθηκαν» με διαδικασία reverse engineering σε 2D AutoCAD). 9 μήνες αργότερα το πρώτο πλήρως λειτουργικό όχημα είχε δημιουργηθεί και ήταν έτοιμο για δοκιμές.

Ο Dani Ziv είχε δίκιο. Το M1114GR είχε μεγάλο αντίκτυπο στη βιομηχανία όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά δημόσια στην έκθεση Eurosatory στο Παρίσι τον Ιούνιο του 2004. Έβαλε την Plasan στον παγκόσμιο χάρτη, τον πρώτο «πάροχο θωράκισης» που είχε δείξει ότι τελικά τα στρατιωτικά οχήματα δεν έπρεπε να μοιάζουν όπως πάντα. Θα μπορούσαν να έχουν στιλ και φινίρισμα όπως κάνουν τα κανονικά αυτοκίνητα. Ακόμη και οι μηχανικοί της AM General παραδέχθηκαν ότι δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι ένα Humvee θα μπορούσε να φαίνεται τόσο καλό.

Το ελληνικό Humvee M1114GR ήταν λοιπόν η αιτία της ανοδικής πορείας της Plasan, η οποία μεταμορφώθηκε από ένας απλός πάροχος θωράκισης οχημάτων σε μια ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής και σχεδιασμού στρατιωτικών οχημάτων.

VBL PANHARD

Το VBL (Vehicule Blindé Legèr) είναι ελαφρύ τεθωρακισμένο όχημα αναγνώρισης. Κατασκευάζεται από τη γαλλική εταιρεία Panhard και εισήχθη για πρώτη φορά στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού το 1997. Το σασί του είναι κατασκευασμένο από χάλυβα υψηλής αντοχής πάχους 11,5 χιλιοστών, παρέχοντας προστασία στο πλήρωμα από πυρά 7,62 χιλιοστών, θραύσματα πυροβολικού, νάρκες κατά προσωπικού, πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα.

Επιπλέον, είναι πλήρως αμφίβιο, έχοντας δυνατότητα πλεύσης με ταχύτητα 5,4 χιλιομέτρων/ώρα, σε υδάτινο κώλυμα βάθους μέχρι ένα (1) μέτρο.

Μπορεί να φέρει αντιαρματικούς πυραύλους Milan, πολυβόλο MAG 7,62 χιλιοστών ή Browning M-2HB των 12,7 χιλιοστών και αυτόματους εκτοξευτές βομβίδων GMG διαμετρήματος 40 χιλιοστών.

Το VBL έχει λάβει μέρος σε μια σειρά πολεμικών επιχειρήσεων, με κυριότερες αυτές της Σομαλίας, της Βοσνίας, του Κοσόβου και του Αφγανιστάν. Αυτή τη στιγμή στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού διατηρούνται σε ενεργό υπηρεσία 242 οχήματα VBL.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Κινητήρας

4κύλινδρος 2.498 κ.εκ. Peugeot XD3T Turbo Diesel

Μέγιστη ισχύς: 95 ίπποι στις 4.150 σ.α.λ.

Μέγιστη ροπή: 206Nm στις 2.000 σ.α.λ.

Τελική ταχύτητα: 95χλμ./ώρα

Μετάδοση: Μόνιμη τετρακίνηση με διαφορικά περιορισμένης ολίσθησης εμπρός/πίσω

Κιβώτιο: Αυτόματο ZF τριών σχέσεων

Ρεζερβουάρ: 100 λίτρα

Κατανάλωση: 16,0 λίτρα/100χλμ.

Αυτονομία: 600-800χλμ.

Αμάξωμα:

Διαστάσεις (μήκος x πλάτος x ύψος) χλστ.: 4.095Χ2.020Χ1.700

Μεταξόνιο (χλστ.): 2.655

Βάρος: 3.800 κιλά

Θωράκιση: STANAG επιπέδου 1

Ύψος από έδαφος: 37 εκατοστά

Γωνία προσέγγισης: 80 μοίρες

Γωνία διαφυγής: 60 μοίρες

Πλευρική κλίση: 30 μοίρες

Αναρτήσεις:

Εμπρός: Aνεξάρτητη με ψαλίδια/ ομόκεντρα αμορτισέρ-ελατήρια

Πίσω: Aνεξάρτητη με υποπλαίσιο Panhard/δύο διπλά ομόκεντρα αμορτισέρ-ελατήρια

Σύστημα διεύθυνσης: Yδραυλική κρεμαγέρα

Ελαστικά: Michelin 900x16x2

Εξοπλισμός οπλικών συστημάτων

Πολυβόλο οροφής 7,62 ή 12,7 χιλιοστών

Αυτόματοι εκτοξευτές βομβίδων GMG 40 χιλιοστών

Πλήρωμα: Tριμελές

Η ιστορία του VBL

Η προέλευση του Arquus VBL (Véhicule Blindé Léger) χρονολογείται από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν ο Γαλλικός Στρατός εξέδωσε απαίτηση για την κατασκευή ενός, ελαφρώς τεθωρακισμένου οχήματος με βάρος έως 3,5 τόνους. Η σχετική πρόταση που υπέβαλε η εταιρία Panhard επιλέχθηκε τελικώς το 1985 και το πρωτότυπο αυτού του οχήματος μπορεί να το δει κανείς στο εργοστάσιο της εταιρίας που εδρεύει στην πόλη Marolles-en-Hurepoix, περίπου 15 χιλιόμετρα νότια του Παρισιού.

Σήμερα ο Γαλλικός Στρατός χρησιμοποιεί 1.446 VBL, συμπεριλαμβανομένης της έκδοσης με μεγαλύτερο μεταξόνιο VB2L που χρησιμοποιείται κυρίως ως όχημα ταχυδρομείων διοίκησης, ενώ άλλες 18 χώρες έχουν αποκτήσει συνολικά 723 οχήματα.

Όπως προείπαμε, το αμάξωμα του VBL διαθέτει ελαφριά θωράκιση καλύπτοντας τις προδιαγραφές STANAG 1 που ορίζει το ΝΑΤΟ. Πιο συγκεκριμένα, είναι κατασκευασμένο από χάλυβα υψηλής αντοχής πάχους 11,5 χιλιοστών και, σε συνδυασμό με τα αλεξίσφαιρα κρύσταλλα, δύναται να παρέχει πλήρη προστασία στο 3μελές πλήρωμα από πυρά 7,62 χιλιοστών, νάρκες κατά προσωπικού, πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα.

Σε επίπεδο μηχανικών μερών, φέρει έναν υπερτροφοδοτούμενο πετρελαιοκινητήρα ΧD-3Τ που προέρχεται από την Peugeot χωρητικότητας 2,5 λίτρων και μέγιστης ιπποδύναμης 95 ίππων, ο οποίος συνδυάζεται με σύστημα μετάδοσης μόνιμης τετρακίνησης με μπλοκέ διαφορικά εμπρός-πίσω και αυτόματο κιβώτιο 3 σχέσεων της ZF. Μπορεί να κινηθεί στην άσφαλτο με μέγιστη ταχύτητα 95 χλμ./ώρα, ενώ η μεγάλη χωρητικότητα του ρεζερβουάρ καυσίμου (100 λίτρα) του εξασφαλίζει αυτονομία κίνησης που κυμαίνεται από 600 έως 800 χιλιόμετρα. Παρά το αναπόφευκτα αυξημένο -λόγω της θωράκισης- βάρος του αμαξώματος (3.800 κιλά), η τετρακίνητη μετάδοση, οι μαζεμένες εξωτερικές διαστάσεις του (μήκος 4,095 μέτρα), η αυξημένη απόσταση από το έδαφος (37 εκατοστά) και η μεγάλη διαδρομή των αναρτήσεων συνιστούν χαρακτηριστικά που το καθιστούν κυριολεκτικά ασταμάτητο σε ακραίες συνθήκες εκτός δρόμου.

Προς αυτό συνδράμουν τα μέγιστα οι γωνίες προσέγγισης-διαφυγής (80 και 60 μοίρες αντίστοιχα), η αναρρίχηση σε έδαφος με κλίση 50%, καθώς και η κίνηση με πλευρική κλίση 30%. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό που υποβοηθά τις κορυφαίες εκτός δρόμου ικανότητές του, όμως, είναι και το σύστημα ελέγχου της πίεσης των ελαστικών που διαθέτει και βελτιστοποιεί την κίνησή του σε μαλακό και αμμώδες έδαφος. Την ίδια ώρα, η προπέλα (με μηχανική κίνηση) στο πίσω τμήμα του αμαξώματος κάτω από τον προφυλακτήρα τού εξασφαλίζει δυνατότητα αμφίβιας κίνησης στο νερό σε βάθος μέχρι ένα μέτρο, με ταχύτητα πλεύσης 5,4 χλμ./ώρα. Επιπλέον, είναι πλήρως αερομεταφερόμενο, είτε με ελικόπτερα CH-47 Chinook (δύο οχήματα εντός ή εκτός του ελικοπτέρου) είτε με αεροσκάφη C-130 Hercules (δυνατότητα μεταφοράς τεσσάρων οχημάτων).

Μόλις πριν λίγους μήνες παρουσιάστηκε η αναβαθμισμένη έκδοση Ultima του VBL, η οποία περιλαμβάνει νέο ισχυρότερο πετρελαιοκινητήρα 130 ίππων (που προέρχεται πάλι από την Peugeot), που συνδυάζεται με αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων (από τη Mercedes), νέο σύστημα πέδησης με ABS, τροποποιήσεις στις αναρτήσεις και κατάργηση της αμφίβιας κίνησης, καθώς έχει αφαιρεθεί η προπέλα.

Σε επίπεδο επιχειρησιακών ικανοτήτων, τα VBL Ultima ενσωματώνουν πλέον το νέο σύστημα πληροφοριών μάχης SICS (Scorpion Combat Information System) και νέα συστήματα επικοινωνιών VHF/UHF. Τα αναβαθμισμένα VBL θα παραμείνουν σε ενεργό υπηρεσία μέχρι την περίοδο 2035-2040.

Επι προσωπικού…

Εξαιρετική εμπειρία από την αρχή μέχρι το τέλος της, έξω και πέρα από τα συνήθη πλαίσια της δουλειάς μας. Και τη χαρακτηρίζω εξαιρετική, γιατί με έβαλε στη διαδικασία να αναθεωρήσω εντελώς κάμποσα πράγματα στη συνείδησή μου. Ασφαλώς και δεν αναφέρομαι στις τρεις πολεμικές μηχανές, των οποίων οι ανεξάντλητες δυνατότητες αφήνουν άφωνο τον παρατηρητή. Λίγο έως πολύ αναμενόμενο αυτό λόγω κορυφαίων προδιαγραφών, αλλά και σε σχέση με το πλούσιο στρατιωτικό βιογραφικό τους. Αυτό όμως που δεν ήταν αναμενόμενο, μέχρι τουλάχιστον να γνωρίσω από κοντά τα στελέχη της 12ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού «ΕΒΡΟΣ», ήταν αυτό ακριβώς. Το ανθρώπινο στοιχείο δηλαδή πίσω από τις μηχανές, τόσο σε επίπεδο επαγγελματικής επάρκειας όσο και κυρίως ως στάση ζωής. Άριστοι γνώστες στο αντικείμενό τους, που το λατρεύουν και λειτουργούν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι, μα και παλικάρια πανέτοιμα για όλα που το λέει η καρδιά τους. Έστω κι αν οι περισσότεροι εξ αυτών είναι οικογενειάρχες, έστω κι αν οι αμοιβές τους δεν συνάδουν με τη σπουδαιότητα και τις αντιξοότητες των άκρως σημαντικών καθηκόντων τους, έστω κι αν άπαντες με μία φωνή εύχονται να μη συμβεί ποτέ το παραμικρό. Στέκομαι ιδιαίτερα στο τελευταίο, γιατί όντως ήταν κάτι που δεν περίμενα να το δω με τα μάτια μου, είναι η αλήθεια, κι όμως το είδα…

Κύριοι της 12ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας Πεζικού «ΕΒΡΟΣ», ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία και την εξαιρετική εμπειρία, τα σέβη μου και να σας έχει καλά ο Θεός!

Αλέξανδρος Ι. Βενιός

Δεν είμαι από τους ανθρώπους που τα στρατιωτικά οχήματα με ενδιέφεραν πολύ. Γενικότερα, είμαι πολύ ρομαντικός ως προς την ιδέα του συμβατικού αυτοκινήτου για να μου αρέσουν όλα τα οχήματα που παρεκκλίνουν από αυτήν. Το μόνο που είχα στο μυαλό μου ως εικόνα και αίσθηση ήταν σκηνές από ταινίες του Hollywood. Συγκεκριμένα, η σκηνή που στο «Iron Man» o Tony Stark (Robert Downey Jr.) παίρνει τη διασκεδαστική διαδρομή με ένα Humvee πάντα μου κινούσε την περιέργεια ως προς την εμπειρία τού να είσαι μέσα σε ένα τέτοιο, ογκώδες και «αλεξίσφαιρο» όχημα. Ακόμα μια σκηνή, που όλοι θα θυμάστε, είναι το κυνηγητό στις φαβέλες στο «FastFive», με το θωρακισμένο κτήνος για μεταφορά προσωπικού. Όταν λοιπόν αντικρίσαμε τα οχήματα οφείλω να ομολογήσω ότι ένιωσα μεγάλο δέος. Ήταν εντυπωσιακά, όχι μόνο λόγω του μεγέθους τους, αλλά και χάρη στα οπλικά συστήματά με τα οποία ήταν εφοδιασμένα, ενώ ανάλογα εντυπωσιακά ήταν και τα στρατιωτικά πληρώματά τους.

Πρώτη οδηγική εμπειρία για εμένα στο… M1117. Το Guardian είναι ένα τέρας, στο οποίο θα δυσκολευτείς ακόμα και να ανέβεις, ενώ μόλις ανέβεις και μπεις μέσα, ο εξωτερικός του όγκος ξαφνικά μικραίνει. Μέσα είναι κλειστοφοβικό, με μικρή απόσταση από την οροφή και ίσως χρειαστεί να πας έρποντας στα μπροστινά καθίσματα. Ο πύργος από την άλλη έχει τη δική του θέση στην καρδιά του οχήματος και αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι το πόση πληροφορία έχεις μπροστά σου, όσον αφορά τα πολυβόλα. Ακόμα, εντυπωσιακός είναι ο τρόπος που ισιώνει το οδόστρωμα σαν να είναι οδοστρωτήρας. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Τέλος, ο θηριώδης πετρελαιοκινητήρας του θα ακουστεί από μακριά και θα σε κάνει να κοιτάξεις αν έρχεται κάποιο αεροπλάνο. Φανταστείτε το θόρυβο που έχει στο εσωτερικό.

Το HMWWV από την άλλη είναι πιο γήινο. Αν και επίσης κλειστοφοβικό, χωρίς την παραμικρή άνεση και με το πολύ στενό μπροστινό παράθυρό του, έχει απίστευτο πλάτος στο εσωτερικό. Είναι σαφώς πιο ευέλικτο και ευκολοδήγητο, ενώ έχει και αρκετά μεγάλη ισχύ για τα δεδομένα.

Τρύφωνας Αλεξόπουλος

Στο ταξίδι μαζί με… SIXT+

Mία premium εμπειρία μίσθωσης αυτοκινήτου, που όντως διακρίνεται για την ποιότητα και την ευελιξία της

Το σκληροτράχηλο Ford Ranger Wildtrack που μας παραχώρησε η εταιρία ενοικιάσεως SIXT αποδείχθηκε το ιδανικό μέσο για τη μετάβασή μας στην Αλεξανδρούπολη. Εντυπωσιακό αναμφίβολα, ωστόσο ακόμα πιο εντυπωσιακή ήταν η εμπειρία που αποκομίσαμε ακολουθώντας την προβλεπόμενη διαδικασία της υπηρεσίας SIXT+, προκειμένου να έχουμε στη διάθεσή μας το αυτοκίνητο του οδοιπορικού. Όντως premium, άψογη εξυπηρέτηση σε όλα τα επίπεδα, ενώ η όλη διαδικασία δεν απαιτεί παρά μόλις ελάχιστα λεπτά όπως διαπιστώσαμε κατά την παραλαβή του Ford Ranger.

Η υπηρεσία SIXT+ αποτελεί έναν πρωτοποριακό τρόπο μίσθωσης αυτοκινήτων σε μηνιαία βάση, που απευθύνεται σε επαγγελματίες και ιδιώτες παρέχοντάς τους τεράστια ευελιξία επιλογής ανάμεσα σε μοντέρνα και ποιοτικά αυτοκίνητα (πόλης, SUV, ηλεκτρικά, premium και van) που προσφέρονται σε ιδιαίτερα προνομιακές τιμές. Άκρως σημαντικό στοιχείο εδώ πως η υπηρεσία SIXT+ παρέχεται χωρίς καμία χρονική δέσμευση, ενώ δεν απαιτεί προκαταβολή και κόστη συνδρομής. Απλά ο καταναλωτής επιλέγει την ημερομηνία που θέλει και παραλαμβάνει άμεσα και σε ελάχιστο χρόνο το αυτοκίνητο που επιθυμεί! Το μόνο που απαιτείται είναι εγγύηση μέσω πιστωτικής κάρτας, το ποσό της οποίας δεσμεύεται και επιστρέφεται με την παράδοση του οχήματος στην αρχική του κατάσταση.

Με τη μηνιαία υπηρεσία μίσθωσης αυτοκινήτου SIXT+, όντως η εταιρία SIXT προσφέρει μια εξαιρετικά ισορροπημένη λύση που συνδυάζει κορυφαίες, ποιότητα, ευελιξία και ταχύτητα εξυπηρέτησης και σε ιδιαίτερα συμφέρουσες τιμές.