Αφήσατε τη θαλαμηγό αρόδου, και βγήκατε με το tender στην ξηρά. Τα τελευταία 25 χρόνια, ο Giovanni Vernagallo μπορεί να σας προμηθεύσει το ιδανικό ανοιχτό αυτοκίνητο για την παραλία και τους δρόμους των νησιών.
Της Manuela Piscini Απόδοση: Νίκος Μαρινόπουλος Φωτογραφίες: Giovanni Tagini
Καθημερινά διαβάζουμε στις κουτσομπολίστικες ιστοσελίδες για τις σαμπάνιες που άνοιξαν σε κάθε beach bar της Μυκόνου και για τη «ζημιά» που έγινε στην περιουσία των τολμηρών που έδωσαν την πιστωτική τους κάρτα. Τα ποσά είναι της τάξεως των δεκάδων, ακόμα και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, αλλά μία μόνο λέξη έρχεται στο μυαλό μου για αυτά τα άτομα. Γατάκια. Οι πραγματικοί βαθύπλουτοι bon viveur δεν έχουν ανάγκη να κάνουν τέτοιου είδους επίδειξη πλούτου. Πληρώνουν αδρά μεν, δίχως εμείς οι κοινοί θνητοί να το παίρνουμε χαμπάρι. Στην ειδική έκδοση Legend Cars (μπορείτε ακόμα να τη βρείτε στα περίπτερα), αναφερθήκαμε στο Fiat 500 «Spider Elegance» του Αριστοτέλη Ωνάση. Ένα «μοναδικό» αυτοκίνητο, ίσως να μην χρειάζονται καν τα εισαγωγικά, που χάρισε ο Gianni Agnelli στον Έλληνα κροίσο. Ένα αυτοκίνητο ανυπολόγιστης αξίας, το οποίο δεν φωνάζει «κοιτάξτε ποιος είμαι εγώ». Δεν είχε ανάγκη για τέτοιου είδους διαφήμιση ο Ωνάσης.
Η ζωή, όμως, ορισμένες φορές είναι πραγματικά σκληρή. Αντί να συναντήσουμε τον Vernagallo στη Μύκονο ή στο Κάπρι και να τον φωτογραφίσουμε σε κάποια βίλα, το ραντεβού μας ήταν σε ένα βιομηχανικό προάστιο του Τορίνο. Σε αυτό το αδιάφορο αισθητικά προάστιο, ο 68χρονος Ιταλός δημιουργεί «συναισθήματα δίχως ταβάνι» ή, εάν προτιμάτε, πραγματοποιεί «ανοιχτά όνειρα». Απλά κοιτάξτε τα μοντέλα στη διπλανή αφίσα και επιλέξτε το χαρακτηρισμό που προτιμάτε. Αυτό που κάνει δεν είναι εύκολο. Η αφαίρεση της οροφής και των θυρών ενός αυτοκινήτου επιβάλλει την ενίσχυσή του, προκειμένου να είναι εγγυημένη η ασφάλεια των επιβαινόντων. Πρέπει στρατηγικά να ενισχυθούν το πάτωμα, τα πλαϊνά και οι κολόνες του παρμπρίζ με μπόλικα κιλά ατσάλι. Τα μηχανικά μέρη συνήθως δεν αλλάζουν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, απαιτείται και η προσθήκη ενός roll-bar. Η κατασκευή ολοκληρώνεται με την πλαϊνή κουπαστή, την αδιάβροχη τέντα και την αδιάβροχη επένδυση των καθισμάτων. Αυτή είναι η συνταγή για το τέλειο καλοκαιρινό αυτοκίνητο.
ΑΠΟ ΤΟ 500 ΣΤΟ ZAFIRA
Οι Ιταλοί ονομάζουν αυτά τα αυτοκίνητα «spiaggina», για την παραλία δηλαδή. Στην Ελλάδα, χρησιμοποιούμε περισσότερο την αγγλική ονομασία «beach buggy». Οποιοδήποτε αυτοκίνητο μπορεί να μετατραπεί για την παραλία. Μεγάλο ή μικρό, καινούριο ή παλιό, επαγγελματικό ή Ι.Χ. Τα τελευταία 25 χρόνια, ο Vernagallo έχει μεταμορφώσει τα πάντα. Τα περισσότερα είναι Fiat 500 του χθες και του σήμερα. Από τα χέρια του έχουν περάσει ακόμα η Jaguar XJ, η θρυλική Citroën DS, αλλά και το Fiat Fiorino. Μια Bentley MK VI με τον πανίσχυρο εξακύλινδρο εν σειρά μεταπολεμικό κινητήρα και ένα Piaggio Porter που απέκτησε, μεταξύ όλων των άλλων, υπερσύγχρονο ηλεκτρικό κινητήρα. Ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός Silvio Berlusconi παρήγγειλε ένα Renault Twingo Spiaggina, για να κάνει παρέα στο 500 Jolly Mare που επίσης έχει στην κατοχή του. Μέχρι και ταξί Opel Zafira έχει μετατρέψει ο Vernagallo, για να επιτρέπει στους τουρίστες ν' απολαμβάνουν ακόμα περισσότερο τη βόλτα τους στο Κάπρι. Η λίστα των αυτοκινήτων θα μπορούσε να συνεχιστεί και παρακάτω...
Ένα σημείο που πρέπει οπωσδήποτε να τονίσουμε, παρόλο που εδώ στην Ελλάδα μας «πονάει», είναι ότι οι μετατροπές του Vernagallo είναι εγκεκριμένες. Τα αυτοκίνητα δεν είναι υποχρεωμένα να κυκλοφορούν μόνο μεταξύ βίλας και ιδιωτικής παραλίας. Μπορούν να κυκλοφορούν παντού. Το ακούτε αυτό κύριοι ανευθυνο-υπεύθυνοι των υπουργείων και των γενικών γραμματειών; Βέβαια, ο Vernagallo ομολογεί ότι η ιταλική γραφειοκρατία τον αναγκάζει συχνά πυκνά να καταφεύγει στη Γερμανία προκειμένου να λάβει την πολυπόθητη έγκριση τύπου. Μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει ακόμα και μήνες, απαιτεί την εργασία περίπου 15 μηχανικών και κοστίζει κοντά στα 20.000 ευρώ. «Εάν το επιθυμεί ο πελάτης, είναι κάτι που μπορώ να κάνω».
Φέτος το καλοκαίρι, γύρω στους 10 τυχερούς ιδιοκτήτες θα μπορέσουν ν΄ απολαύσουν τα νέα μοναδικά αυτοκίνητα που κατασκεύασε γι΄ αυτούς ο Vernagallo. Μια τηλεπερσόνα επέλεξε μια Citroën DS για ν' ανεμίζει τα μαλλιά της. Ένα Autobianchi Bianchina Panoramica του 1968 μετονομάστηκε σε Holiday και μετακόμισε από το Σαν Ρέμο στο Σαιν Τροπέ. Ένα Fiat 500 F του 1965 από τη Ρώμη απέκτησε το κλασικό γαλάζιο χρώμα και τις λοιπές μετατροπές που συνοδεύουν τα αυτοκίνητα για την παραλία. Ένα δίδυμο μοντέλο από το Τορίνο, μπλε χρώματος, θα μπορεί πλέον να επιδεικνύει τα ψάθινα καθίσματά του στην Κόστα Σμεράλντα.
Μην σας ξεγελάει η χαλαρή διάθεση του κειμένου. Οι μετατροπές του Giovanni Vernagallo είναι αποτέλεσμα πολυετών σπουδών και εμπειρίας στο χώρο. Ένα σύντομο βιογραφικό του μπορείτε να διαβάσετε στο σχετικό πλαίσιο, αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο να μας πει μερικά λόγια για τον εαυτό του. «Από μικρός, έχω πάθος με τη σχεδίαση. Γι' αυτό επέλεξα να σπουδάσω σε τεχνολογικό εκπαιδευτικό ίδρυμα. Μου άρεσε επειδή οι σπουδές συνδύαζαν τη θεωρία με την πράξη. Μπορούσα να ταιριάξω το σχέδιο με τη λαμαρίνα, την οποία έπρεπε να μάθω να λυγίζω ανάλογα με τη μορφή που ήθελα να της δώσω. Έτσι έμαθα τα βασικά της δουλειάς. Στη συνέχεια παρακολούθησα μαθήματα σχεδίασης αμαξωμάτων. Μόλις αποφοίτησα, ένας εκπληκτικός νέος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου». Μιλάμε για τη δεκαετία του '70, όταν ένας νέος διπλωματούχος τεχνικός μπορούσε ν' αναζητήσει εργασία σε κάποια από τις ιταλικές καροσερί που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο χώρο του αυτοκινήτου.
GHIA, MICHELOTTI ΚΑΙ STOLA
«Στην Ghia έμεινα για ένα χρόνο, αμέσως μετά τη στρατιωτική μου θητεία. Εκείνη την εποχή, ήταν η κορυφαία εταιρεία όσον αφορά στο συγκεκριμένο τύπο αυτοκινήτου». Αν και δεν είναι ο εμπνευστής του ονόματος (η τιμή αυτή ανήκει στον Boano, δημιουργό του 500 Spiaggia του 1958), ο Giorgetto Giugiaro δημιούργησε το όνομά του με τα αυτοκίνητα για την παραλία. Κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου στο χέρι, τα πιο γνωστά είναι τα Fiat 500 και 600 Jolly, σχεδιασμένα από τον Sergio Sartorelli. Ο ίδιος, αργότερα σχεδίασε τα Ritmo και 126. Η εταιρεία Vernagalo Stile κατασκευάζει επίσης το Jolly, το οποίο ονομάζει Replica για αποφυγή παρεξηγήσεων.
«Τότε, ένας φίλος μου σφύριξε ότι στον οίκο Michelloti αναζητούσαν προσωπικό. Ήμουν ακόμα πιτσιρικάς, αλλά πιτσιρικάς με λευκό γιακά. Όταν πήγα στα γραφεία τους, έκανα καλή εντύπωση. Θυμάμαι ακόμα τη μητέρα μου να σιδερώνει αυτόν το γιακά, γιατί έπρεπε να είναι άψογος. Παρέμεινα εκεί έως το 1985. Είδαν πολλά τα μάτια μου... Όπως για παράδειγμα έναν Τεξανό που ήθελε μια ειδικά διασκευασμένη Ferrari. Τότε, το Μαρανέλο δεν πουλούσε γυμνά πλαίσια. Οπότε μια Testarossa και μια GTO, ολοκαίνουριες, έπρεπε πρώτα να διαλυθούν (έπεσε πολύ κλάμα), ώστε να ξαναφτιαχτούν σύμφωνα με τα σχέδια του Giovanni Michelotti». Τα αυτοκίνητα για την παραλία ήταν επίσης πολύ δημοφιλή. Μεταξύ άλλων, το DAF Kini Beach Car του 1966, το Fiat Shellette του 1968, αλλά και το Every 4R του 1978. Το τελευταίο δεν είναι 100% αυτοκίνητο παραλίας, αποτελεί όμως αποτέλεσμα συνεργασίας του Michelotti με το Quattroruote, οπότε δε χάσαμε την ευκαιρία να ευλογήσουμε τα γένια μας.
Εκείνη την περίοδο, ο Giovanni Vernagallo άρχισε να σκέφτεται τη δημιουργία ενός αυτοκινήτου, δικής του σχεδίασης, για την παραλία. Κάτι που τελικά κατάφερε, «σε μια παράγκα στο Νικελίνο (προάστιο του Τορίνο), παρέα με τους συναδέλφους μου. Ήταν ένα 500 που έγινε Mare με ένα roll-bar. Ήταν θεϊκό, φυσικά». Από τον Michelotti, ο Vernagallo πήρε μεταγραφή για μια εταιρεία που κατασκεύαζε μεγάλα φορτηγά στην περιοχή της Βενετίας και κατόπιν ανέλαβε την επίβλεψη της γραμμής παραγωγής της Comau. Η αγάπη του όμως για τη σχεδίαση αμαξωμάτων δεν του επέτρεψε να παραμείνει για πολύ. «Το 1990 πήγα στον οίκο Stola, ο οποίος αναλάμβανε δουλειές για λογαριασμό του Pininfarina, του Bertone και του Giugiaro. Εκεί ουσιαστικά μελέτησα τη βιωσιμότητα των έργων που αναλαμβάναμε και πιο συγκεκριμένα των αμαξωμάτων και των εσωτερικών χώρων. Εκείνη την εποχή, ήταν επίσης ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η παρακολούθηση των δοκιμών πρόσκρουσης. Συνειδητοποίησα πτυχές (της σχεδίασης) που σήμερα είναι πολύ χρήσιμες για να μπορέσω να λάβω την απαιτούμενη έγκριση τύπου για τις μετατροπές μου».
Στον Stola, ο Vernagallo πήγαινε στη δουλειά οδηγώντας το δικό του αυτοκίνητο για την παραλία. «Το πάρκαρα απέξω, έως ότου μια μέρα με είδε ο Alfredo Stola και μου ζήτησε να το φέρω μέσα προκειμένου να το θαυμάσουν τα στελέχη της Fiat που μας επισκέπτονταν εκείνη την ημέρα». Εντωμεταξύ, η παραγωγή του αυτοκινήτου προχωρούσε κανονικά, έως το 1999 που ο Vernagallo αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση. Όσα ακολούθησαν, εικονίζονται στην τεράστια αφίσα που βρίσκεται στα γραφεία της εταιρείας στα περίχωρα του Τορίνο, αλλά και κυκλοφορούν στα θερινά θέρετρα σε ολόκληρο τον κόσμο.
