Tου Roberto Boni, Aπόδοση: Άκης Τεμπερίδης, Lexartis Φωτογραφίες: Alejandro Gil Delgado
Τα ελαστικά με σύστημα αυτοστεγανοποίησης πραγματικά δεν κλατάρουν ακόμη κι αν πατήσουν καρφί, όπως αποδείχτηκε στη δοκιμή των 500 χιλιομέτρων που επιχείρησε το Quattroruote.
Τα αυτοκίνητα έχουν αλλάξει, αυτό όλοι το γνωρίζουμε. Αντίστοιχα έχουμε αλλάξει κι εμείς οι οδηγοί. Εθισμένοι στο ψηφιακό περιβάλλον και στους αυτοματισμούς που μας παρέχουν οι κατασκευαστές, το τελευταίο που θέλουμε είναι να μείνουμε από λάστιχο. Και για να είμαστε ειλικρινείς, οι περισσότεροι δεν ξέρουμε ή δε θυμόμαστε ακριβώς πώς να το αλλάξουμε καθ’ οδόν. Από τις αρχές του 20ού αιώνα που τα κλαταρίσματα ήταν στην ημερήσια διάταξη, μέχρι πριν από δύο – τρεις δεκαετίες, αργά ή γρήγορα όλοι κάποια στιγμή χρειάστηκε να κάνουμε στην άκρη, να βγάλουμε το γρύλο και να φορέσουμε τη ρεζέρβα. Ευτυχώς, σήμερα αυτό γίνεται σπάνια. Έχουμε φτάσει στο σημείο τα περισσότερα αυτοκίνητα να διαθέτουν μόνο ένα κιτ επιδιόρθωσης στη θέση της ρεζέρβας, το οποίο αντικαθιστά τη διαδικασία αλλαγής του κλαταρισμένου ελαστικού με προσωρινή επισκευή μέχρι το επόμενο βουλκανιζατέρ.
ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΜΑΤΟ
Υπάρχουν όμως και ακόμη πιο πρακτικές λύσεις. Εδώ και μερικά χρόνια, τα ελαστικά runflat επιτρέπουν να συνεχίσετε την οδήγηση μετά από κλατάρισμα, καθώς είναι κατασκευασμένα να αντέχουν το βάρος του αυτοκινήτου ακόμη και με μηδενική σχεδόν πίεση. Έτσι, με ταχύτητα περιορισμένη στα 80 χλμ./ώρα, μπορείτε ασφαλέστατα να συνεχίσετε μέχρι το επόμενο βουλκανιζατέρ. Υπάρχουν όμως και τα ελαστικά self-sealing, τα οποία διαθέτουν ένα στρώμα ειδικής μαστίχας στο εσωτερικό του πέλματος, η οποία στεγανοποιεί αυτόματα την τρύπα που ανοίγει ένα καρφί ή μία βίδα με διάμετρο έως 4-5 χιλιοστών. Σε αντίθεση με τα runflat ελαστικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και μετά από σοβαρή ζημιά στο πέλμα, αυτά με αυτοστεγανοποίηση, όπως και τα συμβατικά με κιτ επιδιόρθωσης, δεν επιτρέπουν να συνεχίσετε το ταξίδι, οπότε χρειάζεται να καλέσετε οδική βοήθεια.
Ας επικεντρωθούμε όμως στα ελαστικά αυτόματης στεγανοποίησης, τα οποία διατίθενται ως πρώτος ή after market εξοπλισμός. Τα φορούν, για παράδειγμα, όλα τα ηλεκτρικά του ομίλου Volkswagen που βασίζονται στην πλατφόρμα MEB. Πέρα από την πρακτικότητά τους, καταργούν την ανάγκη για κομπρεσέρ αέρα και του σπρέι με το στεγανοποιητικό υγρό στον χώρο αποσκευών.
Έξι χρόνια μετά την πρώτη δοκιμή self-sealing ελαστικών, το Quattroruote αποφάσισε να την επαναλάβει με δύο αυτοκίνητα αυτή τη φορά: ένα Audi Q4 e-tron Sportback που φορά τα Bridgestone Turanza Eco B-Seal, και ένα Fiat Tipo Cross με after market ελαστικά Pirelli Cinturato All Season SF2 Seal Inside™.
Ουσιαστικά οι δοκιμαστές του περιοδικού επανέλαβαν τη διαδρομή της πρώτης δοκιμής, με εκκίνηση και τερματισμό στην πίστα του Βαϊράνο. Από την περίφημη Autostrada del Sole και την Cisa προς τη Λα Σπέτσια, την εθνική από Μπερτσέτο προς Ποντρεμόλι και επιστροφή από τους αυτοκινητόδρομους A12 και A7. Ένας κύκλος 483 χιλιομέτρων συνολικά, με στάση για φόρτιση του Q4 e-tron στον σταθμό Ionity του πρατηρίου στο δυτικό Μπρουνιάτο.
ΧΩΡΙΣ ΚΛΑΤΑΡΙΣΜΑ
Ένα πρωϊνό στα τέλη Ιουλίου, τα δύο αυτοκίνητα παρατάχτηκαν στην πίστα του Βαϊράνο έτοιμα για τη δοκιμή. Με ένα μετρητή υψηλής ακρίβειας φουσκώσαμε τα ελαστικά στις προτεινόμενες πιέσεις. Μετά από τις πρώτες φωτογραφίες, περάσαμε πάνω από μία ατσάλινη βάση με τον μπροστινό δεξιό τροχό, στην οποία ήταν στερεωμένο ένα καρφί με διάμετρο τεσσάρων χιλιοστών. Και ξεκινήσαμε, γνωρίζοντας ότι αν το στεγανωτικό υγρό δεν έκλεινε το άνοιγμα, σύντομα θα είχαμε προειδοποίηση στον πίνακα οργάνων από το σύστημα ελέγχου της πίεσης, το οποίο από την 1η Νοεμβρίου 2014 είναι υποχρεωτικό για όλα τα καινούρια αυτοκίνητα. Κι όμως, συνεχίσαμε χωρίς προβλήματα, αν εξαιρέσουμε βέβαια τα αμέτρητα φορτηγά στην Autostrada del Sole, καθώς και τις ορδές τουριστών με προορισμό τις ιταλικές ακτές. Γι’ αυτό, αλλά και για να είμαστε σίγουροι ότι θα φτάσουμε στον σταθμό φόρτισης στο μέσον της διαδρομής, δηλαδή 239 χιλιόμετρα από την πίστα, δεν ξεπεράσαμε ποτέ τα 110 χλμ./ώρα. Στα διόδια του Μπερτσέτο αφήσαμε τον Α15 και σταματήσαμε για έναν έλεγχο των ελαστικών πριν μπούμε στην εθνική που οδηγεί στο ορεινό πέρασμα Cisa. Τα ελαστικά είχαν ανεβάσει θερμοκρασία και γι’ αυτό η πίεση ήταν αυξημένη σε σχέση με την εκκίνηση Όμως κάνοντας μία σύγκριση ανάμεσα στα δύο μπροστινά, δε βρήκαμε μεταξύ τους κάποια διαφορά.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ
Εκκινήσαμε εκ νέου και στην εθνική συναντήσαμε μόνο ποδηλάτες και μοτοσικλετιστές. Στο διάσελο κάναμε ακόμη έναν έλεγχο και όλα ήταν στην εντέλεια, οπότε δεν είχαμε πλέον την παραμικρή ανησυχία. Μεσημέρι πλέον, επανεκκινήσαμε και το σύστημα πλοήγησης μας πληροφόρησε ότι θα φτάναμε στους φορτιστές της Ionity στις 13:45. Ενώ η μπαταρία των 93 kWh του γερμανικού SUV φορτιζόταν, εμείς κάναμε στάση για φαγητό και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς Λα Σπέτσια, από εκεί προς Γένοβα και πίσω στην περιοχή του Μιλάνου, όπου βρίσκεται η πίστα του περιοδικού.
24 ώρες μετά το πέρας της δοκιμής, ελέγξαμε και πάλι τα ελαστικά. Ανάμεσα στα μπροστινά ελαστικά του Audi βρήκαμε διαφορά πίεσης μόλις 0,1 bar. Στο Fiat, η διαφορά ήταν 0,06 bar, η οποία είναι πιθανό να προέρχεται από τους αλεπάλληλους ελέγχους, παρά από απώλεια. Και η αποστολή «κλαταρισμένο ελαστικό» εξετελέσθη.
