Τα χρόνια περνούν και οι στιγμές που ξεχωρίζουν και μένουν στη μνήμη μας λιγοστεύουν
Του Τάκη Πουρναράκη
Αφορμή για την άτυπη αυτή μάζωξη ήταν μια ιδέα του Σπύρου: Να μετρήσουμε την κούραση συναρτήσει των ωρών οδήγησης. Λες και δεν ξέρουμε πως ότι και να κάνεις, κουράζεσαι και όταν συμβεί αυτό πρέπει να ξεκουραστείς. Κανείς δεν ξέφυγε ποτέ από αυτό τον κανόνα: Κάποιοι τον ακολουθούν απαρέγκλιτα κάποιοι «βαυκαλίζονται» με την ιδέα πως υπάρχει τρόπος να τη σκαπουλάρουν: Φευ! Θυμάμαι την ατάκα του Ράικονεν όταν η F1 είχε πάει για πρώτη φορά στη Σιγκαπούρη. Η αλλαγή χρονικής ζώνης σε συνδυασμό με την διεξαγωγή του αγώνα βράδυ απειλούσε να απορυθμίσει τελείως το βιολογικό ρολόι των οδηγών. Όλες οι ομάδες είχαν καταστρώσει πλάνο λειτουργίας σε ώρα κεντρικής Ευρώπης (CET), νοίκιαζαν ολόκληρους ορόφους στο ξενοδοχείο, απαιτούσαν αλλαγές στον τρόπο διαχείρισης του ξενοδοχείου και κολλούσαν αδιαφανείς μεμβράνες στα παράθυρα για μην τους ξυπνάει ο ήλιος.
Ο Iceman ήταν ο μόνος που πήγε κόντρα στο ρεύμα, υιοθετώντας το απλό και σοφό: «Όταν κουράζομαι, κοιμάμαι». Η καταμέτρηση της κόπωσης συναρτήσει των ωρών οδήγησης για ένα 24ωρο ήταν απλά η αφορμή για να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί στα Μέγαρα. Όταν λέω «όλοι μαζί» εννοώ «όλοι μαζί οι τρελοί». Αυτό που μας ενώνει είναι η τρέλα το πάθος για την αυτοκίνηση και τη γρήγορη οδήγηση. Το έβλεπες καθαρά αυτό μες το σκοτάδι στα μάτια όλων: Δημοσιογράφων, τεχνικών και στελεχών.
Ο καθένας ήθελε το δικό του B SUV να αποδειχτεί το πιο αξιόπιστο και το πιο οικονομικό. Κρυφάκουγα τη συζήτηση των μηχανικών της Suzuki που με πάθος υποστήριζαν το Vitara. Κοίταγα το Γιώργο Καρανικόλα να φροντίζει το Ford Puma, πόσους μηχανικούς έχει η Ford πόσες δεκαετίες αυτός ο άνθρωπος παθιασμένος με τους αγώνες… εκεί! Από κοντά και ο Γιάννης Κάττωριτς που σήμερα φορά τη φανέλα της Ford αλλά παραμένει διαχρονικά, μέλος της ομάδας των τρελών. Ο Αργύρης έφερε τη Giulia για να με καψουρέψει αλλά αντιστάθηκα, δεν την έκανα ούτε μια βόλτα.
Στην τέντα της Toyota όλη η ομάδα του Ράλλυ Ακρόπολις με επικεφαλής τον τεχνικό διευθυντή της εταιρείας Ηλία Καραΐσκο, έναν άνθρωπο με πάθος και γνώση. Είχα την τιμή να οδηγήσω το βράδυ το 4κινητο Yaris Cross με συνοδηγό την υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της εταιρείας, Τζίνα Ρουμπάκου: «Ωραία ήταν κ. Τάκη σας ευχαριστώ» είπε αυθόρμητα δυο τρεις φορές, το κορίτσι. Νύχτα στην πίστα στα Μέγαρα με ρυθμό οικογενειακό και διάρκεια οδήγησης περίπου 45 λεπτά: «Walk in the park». Πιο κει η μαμά του λόχου Βίκυ στη VW: «Είστε όλοι παιδιά μου» με το χαμόγελο.
Ο Στράτης πάντα ανήσυχος, η Ξενάκη πάντα ψύχραιμη, ο Άγγελος ήρεμη δύναμη, ο Σωτήρης ακούραστος και όλα καλά. Αποκαμωμένος γαρ, έφυγα νωρίς προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι δε θα χάσω κάτι: Οι εικόνες με το φεγγάρι και τον ήλιο στο ίδιο κάδρο, ξημερώματα μου έδειξαν το λάθος.
Επί της ουσίας, η διαδικασία ολοκληρώθηκε ομαλά και τα αποτελέσματα θα δείξουν πως όταν κουράζεστε πρέπει να σταματάτε για να ξεκουραστείτε. Η κόπωση είναι η 3η σοβαρότερη αιτία πρόκλησης τροχαίων στους αυτοκινητόδρομους της ΕΕ σύμφωνα με στοιχεία του ΕΤSC (μετά την ακατάλληλη ταχύτητα και την απόσπαση προσοχής). Η έρευνα ήταν η αφορμή, αιτία ήταν ότι η τρέλα δεν πάει στα βουνά, στις πίστες πάει. Φεύγοντας τυχαία(;) στο ραδιόφωνο ο Μπάμπης Στόκας επαναλάμβανε: «Μια ζωή μέσα στους δρόμους και στις πίστες». Όταν βρω χρόνο στην άλλη ζωή, θα γράψω ένα βιβλίο μ’ αυτό τον τίτλο.
Gallery
